Θα υπάρχει Κουτί Οικονομικής Ενίσχυσης των μεταναστριών στο κέντρο κράτησης Ελληνικού
H αλληλεγγύη ανοίγει περάσματα αξιοπρέπειας, ανατροπής, ελευθερίας [αφίσα Συντονισμού Αναρχικών Κοινοτήτων Αγώνα νότιας-ανατολικής Αθήνας]
Αυτό το διάστημα κολλάμε στις γειτονιές μας την αφίσα του ΣΑΚΑΝΑ για την Αλληλεγγύη και το Μεταναστευτικό. Παράλληλα μοιράζουμε το δικό μας κείμενο για το θέμα
(εδώ)
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΑΝΟΙΓΕΙ ΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ, ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
όταν γκρεμίζει σύνορα, φράχτες, «ανοικτά ή κλειστά» στρατόπεδα συγκέντρωσης, «κέντρα διαλογής και επαναπροώθησης»/ όταν αμφισβητεί την στρατιωτική διαχείριση ολόκληρων πληθυσμών και τον θεσμικό ρατσισμό που την υλοποιεί / όταν προτάσσει την ελεύθερη μετακίνηση των ξεριζωμένων αυτού του κόσμου ενάντια στις δολοφονικές επαναπροωθήσεις, στην πολεμική θωράκιση των συνόρων, στους κάθε λογής εθνικισμούς
όταν πολεμά τη πηγή των ξεριζωμών: τα γεωπολιτικά παιχνίδια, τις πολεμικές επεμβάσεις, τις business των μεγαλύτερων ή μικρότερων στρατοκρατών και τις φυλετικές-θρησκευτικές διενέξεις / όταν προτάσσει την καταστροφή κάθε εθνικής ή υπερεθνικής στρατιωτικής-πολεμικής μηχανής που σκορπά τον θάνατο μέσα από «ανθρωπιστικές» επεμβάσεις και αντιτρομοκρατικές εκστρατείες / όταν κάνει πράξη την ενότητα και την αδελφοσύνη των λαών ενάντια στους πολιτικούς, οικονομικούς, θρησκευτικούς δυνάστες τους
όταν αντιστέκεται στην παρανομοποίηση των μεταναστών, στην άγρια εκμετάλλευση της μαύρης εργασίας εκατομμυρίων φτωχών ανά τον κόσμο και την δημιουργία εργατικών εφεδρειών για την παγκόσμια δικτατορία του κεφαλαίου/ όταν στέκεται πλάι στους αγώνες των αοράτων αυτής της κοινωνίας: στα εργασιακά κάτεργα, τα κέντρα κράτησης, τους δρόμους των μητροπόλεων. Στις Μανωλάδες, τις Αμυγδαλέζες, τους Άγιους Παντελεήμονες ανά τον κόσμο.
όταν πολεμά τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό της «πολιτισμένης Δύσης» και τα καθεστώτα έκτακτης ανάγκης της Ευρώπης-στρατοπέδου που στοχεύουν όσους αποκλίνουν ή περισσεύουν, κάθε λογής «εσωτερικούς εχθρούς» /όταν οξύνει τον κοινωνικό-ταξικό πόλεμο και πολεμά συνολικά την κρατική-καπιταλιστική βαρβαρότητα
όταν αποκαλύπτει την χυδαιότητα του κρατικού ανθρωπισμού και το άλλοθι της φιλανθρωπίας, τις business των ΜΚΟ και τον μαυραγοριτισμό / όταν στήνει αυτόνομες δομές φιλοξενίας και αλληλεγγύης και προτάσσει την αρμονική συμβίωση ντόπιων και μεταναστών, τους κοινούς αγώνες ενάντια στη φτώχεια, τον πόλεμο, τον ρατσισμό, την υλική/πνευματική/ συναισθηματική υποτίμησή μας από κράτος και αφεντικά.
Πορεία στο Κέντρο Κράτησης Ελληνικού
To Σάββατο 16/4 στις 12, καλούμε σε πορεία από την πλατεία Αγίου Τρύφωνα στην Άνω Γλυφάδα προς τα κρατητήρια Ελληνικού. Ενάντια στα κέντρα κράτησης μεταναστών και μεταναστριών-αλληλεγγύη σε όλες τις έγκλειστες μετανάστριες. Από τη Τρίτη 41 από τις 48 μετανάστριες του κέντρου κράτησης βρίσκονται σε απεργία πείνας με αίτημα την ελευθερία τους.
ΚΕΝΤΡΑ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΩΝ:
ΤΟΠΟΙ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΩΝ, ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΥ
Στα μέσα Μαρτίου 2016 στα κρατητήρια του Ελληνικού, η Ρ.Ντ. έγκυος μετανάστρια από το Ιράν, αιμορραγεί και ζητάει ιατρική φροντίδα, γνωστοποιώντας στους φύλακές της την κατάστασής της. Αυτοί αμφισβητούν τόσο την εγκυμοσύνη της, όσο και τη σοβαρότητα της αιμορραγίας της. Όταν τελικά η Ρ. μεταφέρεται στο νοσοκομείο ο γιατρός διαπιστώνει ότι έχει αποβάλει και ότι προφανώς θα έπρεπε να έχει μεταφερθεί νωρίτερα εκεί. Πέρα από την ελευθερία της η Ρ. Ντ. στερήθηκε με απόφαση των μπάτσων και το δικαίωμα να είναι έγκυος, το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης το σώματός της.
Η μαύρη τρύπα των κρατητηρίων του Ελληνικού έχει πλούσιο ιστορικό σε αντίστοιχα περιστατικά. Τον Ιούλιο του 2011 πεθαίνει εκεί υπό «αδιευκρίνιστες συνθήκες» ο 27χρονος Μπάμπερ Χαν, παρότι ήταν γνωστό ότι ήταν άρρωστος και χρειαζόταν ιατρική φροντίδα. Αντίστοιχα περιστατικά έχουν συμβεί και συμβαίνουν σε όλα τα κέντρα κράτησης. Όλα αυτά είναι μόνο το αποκορύφωμα ενός ‘αβίωτου βίου’ που υφίστανται καθημερινά οι μετανάστες/στριες στα κέντρα κράτησης, που αναγκάζονται να ζουν σε βρώμικα κελία, με άθλιο φαγητό, χωρίς θέρμανση και ζεστό νερό, χωρίς επικοινωνία και ψυχολογική στήριξη.
Οι μετανάστριες που αντιστέκονται απέναντι σε αυτές τις συνθήκες, έρχονται αντιμέτωπες με την βίαιη καταστολή και την εκδικητικότητα του κρατικού μηχανισμού. Η Σάναα Τάλεμπ, η μετανάστρια που αντιστάθηκε στη βίαιη απέλασή της, και προχώρησε σε απεργία πείνας μαζί με άλλες συγκρατούμενές της για τις συνθήκες που επικρατούν στο Ελληνικό, δικάζεται στις 31/5 για απείθεια και φθορά ξένης περιουσίας και η κράτησή της επεκτάθηκε ήδη στους 12 μήνες χωρίς ενδείξεις ότι θα ελευθερωθεί μετά.
Τα κέντρα κράτησης, οι τόποι αυτοί όπου βασανίζονται, κακοποιούνται και θανατώνονται μετανάστες και μετανάστριες, όχι μόνο δεν έκλεισαν αλλά αντίθετα αυξάνονται. Ήδη τα hot spot στα νησιά του Αιγαίου μετατράπηκαν σε κλειστά κέντρα κράτησης. Το μέλλον που ετοιμάζει το ελληνικό κράτος για όποια και όποιον δεν έχει χαρτιά περνά μέσα από αυτές τις μαύρες τρύπες. Το μέλλον αυτό δεν μας χωράει!
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΕΓΚΛΕΙΣΤΕΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΩΝ
ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΚΡΑΤΗΣΗΣ
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ
ΣΑΒΒΑΤΟ 16/4 – ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ / ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: 12.00, ΠΛ. ΑΓΙΟΥ ΤΡΥΦΩΝΑ – ΤΕΡΨΙΘΕΑ
Παρέμβαση με πανό και κείμενα υπερ των μεταναστών/τριών – προσφύγων
Το περασμένο Σάββατο 19/3 πραγματοποιήθηκε μοίρασμα του κείμενου μας στα Σούρμενα και ανέβασμα 3 πανό σε Σούρμενα, Αργυρούπολη και Βουλιαγμένης.
Έμπρακτη Ταξική Αλληλεγγύη σε πρόσφυγες μετανάστριες και μετανάστες
Ελεύθερη μετακίνηση όλων
Κοινότητες αγώνα ντόπιων-μεταναστών/τριών
Με όπλο μας την αλληλεγγύη ενάντια στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό
Κείμενο που μοιράζεται στις γειτονιές μας με αφορμή την μεταφορά μεταναστών στο πρώην αεροδρομίου Ελληνικού και τις ρατσιστικές δηλώσεις δημάρχων των γύρω δήμων
Πορεία αλληλεγγύης στη Sanaa Taleb και σε όλες/ους τις/τους έγκλειστες/ους μετανάστριες/ες
Καλούμε στη συγκέντρωση/πορεία το Σάββατο 23/1 στις 12 στη Πλ. Βικτωρίας και τη Τρίτη 26/1 στις 9, στα Δικαστήρια Ευελπίδων
Γιατί ο αγώνας της Sanaa Taleb (πρέπει να) είναι αγώνας όλων μας
ΓΙΑΤΙ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΗΣ TALEB
(πρέπει να)
ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΟΛΩΝ ΜΑΣ
Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι. Η μετανάστευση δεν είναι ούτε τουρισμός, ούτε προσπάθεια διάβρωσης της «ευρωπαϊκής συνοχής» από το Ισλάμ, ούτε αναζήτηση ευκαιριών για σπουδές και καριέρα. Είναι φαινόμενο σύμφυτο του καπιταλισμού και των θρησκειών. Της εκμετάλλευσης των φτωχών χωρών, των πολέμων εθνικών και εμφυλίων. Ανθρωποι από το Μαρόκο, τη Συρία, το Μπαγκλαντές, την Σομαλία και αλλού φεύγουν από τα σπίτια τους, ξοδεύουν την όποια περιουσία τους, ρισκάρουν τη ζωή τους και υπομένουν τη κρατική πολιτική, την εκμετάλλευση και το ρατσισμό επειδή είναι αναγκασμένοι να το κάνουν. Στο διάβα τους θα βρούνε φράκτες όπως αυτός του Έβρου γιατί τα ευρωπαϊκά κράτη και φυσικά η Ελλάδα πλέον έχουν οχυρωθεί στον εχθρό που λέγεται μετανάστης. Έτσι θα αναγκαστούν, για άλλη μια φορά, να πληρώσουν τα δουλεμπορικά κυκλώματα που όλα τα κράτη φυσικά και το ελληνικό τα πολεμάνε αλλά φαίνεται να είναι σε αγαστή συνεργασία μαζί τους και να πνιγούν μέσα στα κύματα μόνοι τους ή με τη βοήθεια του λιμενικού στο Φαρμακονήσι παλιότερα, κοντά στη Λέσβο πλέον. Αυτό είναι το πρώτο βήμα της λεγόμενης μεταναστευτικής πολιτικής η οποία ξετυλίγεται πλήρως όταν και αν φτάσουν στη στεριά. Εν συνεχεία πραγματοποιείται διαχωρισμός προσφύγων και μεταναστών γιατί αν φεύγεις από τον πόλεμο στην Υεμένη ή τις άθλιες συνθήκες στην Αλγερία θα πρέπει να ονομάζεσαι «λαθρομετανάστης» και να επαναπροωθείσαι. Ο παραπάνω ψευδοδιαχωρισμός αποτελεί εργαλείο αποδοτικότερης διαχείρισης των μεταναστευτικών ροών από το κράτος που αυτομάτως μειώνει τον αριθμό αυτών που δικαιούνται τα ελάχιστα δικαιώματα (ίσως ελεύθερη διέλευση, ίσως κάποια έγγραφα) και αποκλείει τους υπόλοιπους. Παράλληλα αυτός ο αποκλεισμός για το ποιος αξίζει και ποιος όχι ανθρώπινη μεταχείριση και αλληλεγγύη αναπαράγεται μέσω ΜΜΕ και ΜΚΟ (οι κρατικοδίαιτοι φορείς αλληλεγγύης) στην ίδια την κοινωνία αλλά και από ένα κομμάτι του κινήματος που ηθελημένα ή μη εμμένει στον διαχωρισμό προσφυγικού-μεταναστευτικού.
Η μεταναστευτική πολιτική λοιπόν περιλαμβάνει ουρές σε κέντρα καταγραφής, κέντρα ταυτοποίησης, «hot spot» και ανοιχτά κέντρα «φιλοξενίας» (ανοιχτά στρατόπεδα κράτησης) ή διαμονή στο δρόμο μέχρι την συνέχιση του ταξιδιού, την παροχή άδειας παραμονής ή την βίαιη επιστροφή. Τα σύνορα των Ευρωπαϊκών κρατών είναι άλλοτε κλειστά και άλλοτε μερικώς κλειστά (επιτρέπεται η διέλευση μόνο των προσφύγων) μια πολιτική που ιδεολογικά νομιμοποιήθηκε πλήρως από τις επιθέσεις στη Γαλλία, το ISIS και τη γενικότερη αντιμουσουλμανική προπαγάνδα. Στους φράκτες αντικατοπτρίζονται πλήρως οι εκάστοτε ανάγκες του κεφαλαίου για φτηνό εργατικό δυναμικό που εν τέλει αποτελούν τις κύριες αιτίες μαζί με την ποσόστωση που πολλοί μετανάστες αποκλείονται στην Ελλάδα. Ειδικά για τους πρόσφυγες και λόγω της βιαιότητας ενός πολέμου στον οποίο υποτίθεται οι δυτικοί είναι επικριτικοί εξαναγκάζεται να κάνει εκπτώσεις για να κρατήσει τα προσχήματα του ανθρωπιστικού προσωπείου (χωρίς να τους βοηθάει να εισέλθουν συντεταγμένα) παρότι εντέλει ακολουθεί παρόμοια τακτική όταν θεωρεί ότι δεν «χωράνε άλλοι». Τελικά όποιος/α παραμείνει στην Ελλάδα περιμένοντας άσυλο, χαρτιά ή απλά αποφεύγοντας να απελαθεί βιώνει μία συνθήκη εξαίρεσης, μια ασταθή κατάσταση μεταξύ νομιμότητας και παρανομίας κατά την οποία η εργασιακή εκμετάλλευση είναι ο κανόνας (η Μανωλάδα είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα) και η καταπίεση πολύμορφη (τράφικινγκ, μαφίες) με την αστυνομία και την απέλαση να παίζουν ρυθμιστικό ρόλο. Η απουσία χαρτιών είναι το εργαλείο για τη δημιουργία πειθαρχημένου εργατικού δυναμικού σε καθεστώς παρανομίας που δεν μπορεί να διεκδικήσει τίποτα παρά μόνο την επιβίωση του. Για εμάς η ελληνική μεταναστευτική κρατική πολιτική δεν είναι ελλιπής όπως λέγαν χρόνια τώρα ΜΜΕ και πολιτικοί αλλά δομικό κομμάτι ενός σύγχρονου ολοκληρωτισμού, ενός μόνιμου καθεστώτος έκτακτης ανάγκης που διαχειρίζεται κομμάτια του πληθυσμού που θεωρούνται ότι είναι επιβλαβή ως κατώτερα με τη συνεχή επιβολή βίας και εγκλεισμού.
Ένα τέτοιο χαρακτηριστικό παράδειγμα βρίσκεται στη γειτονιά μας. Ονομάζεται κέντρο κράτησης Ελληνικού και εδώ και κάποιο διάστημα είναι έγκλειστες σε αυτό γυναίκες μετανάστριες με ληγμένα ή καθόλου έγγραφα που ζουν σε αυτό το θεσμικό καθεστώς ημιπαρανομίας. Ο Σύριζα μέσα στη «φιλομεταναστευτική» προεκλογική ρητορεία του υποσχέθηκε μείωση του ανώτατου ορίου κράτησης από τους 18 στους 6 μήνες αλλά τελικά πράττει ανά περίπτωση με τρίμηνες παρατάσεις. Τα πρώην κρατητήρια νυν κέντρα κράτησης είναι ιδιότυπες φυλακές για μετανάστες, αφού οι όροι εγκλεισμού και οι συνθήκες διαβίωσης είναι παρόμοιες. Ο αριθμός και η σύνθεση των κρατουμένων δεν είναι σταθερός. Αλλες αφήνονται ελεύθερες μέχρι να τις ξαναπιάσουν με την ίδια κατηγορία (έλλειψη εγγράφων) και άλλες απελαύνονται βίαια. Μία από τις κρατούμενες, η Sanaa Taleb έχει μπει στον ένατο μήνα κράτησης. Αγωνίζεται μήνες τώρα για ανθρώπινες συνθήκες κράτησης και την ελευθερία της παρά τις διώξεις, τις απειλές και την βία που υπόκειται χρησιμοποιώντας κάθε διαθέσιμο μέσο: αιτήσεις αποφυλάκισης, καταγγελίες αλλά και το ίδιο της σώμα αφού συμμετείχε στη προγραμματισμένη αποχή συσσιτίου από τις 31/10 και δεν συναίνεσε στη προσπάθεια της βίαιης απέλασης της κάποιες μέρες μετά ενώ συμμετείχε και στην διήμερη απεργία πείνας όλων των κρατουμένων στις 14/12. Η Taleb βιώνει όλη την εκδικητικότητα του ελληνικού κράτους και της αριστερής διαχείρισης του που εφαρμόζει ένα αναβαθμισμένο νομικό οπλοστάσιο που δεν αφήνει περιθώρια στους μετανάστες να διεκδικήσουν την ελεύθερη παραμονή τους στη χώρα. Αφού υιοθέτησε και κινηματικά μέσα από κοινού με τις συγκρατούμενες της η κράτηση της παρατάθηκε, οι αιτήσεις της απορρίφθηκαν χωρίς αιτιολογία και πλέον οδηγείται σε απέλαση γιατί ύψωσε τη φωνή της σε ενάντια σε ένα καθεστώς που τη θέλει αόρατη και πειθήνια, σε μία συνθήκη που δεν διανοείται οι εργάτριες μετανάστριες να αντιδρούν στην αδικία αλλά μόνο να δέχονται ποσότητες βίας, καταπίεσης, εγκλεισμού και κρατικοδίαιτης φιλανθρωπίας. Τελικά η Taleb οδηγείται σε δίκη επειδή αντιστάθηκε στη βίαιη απέλαση της. Όλο αυτό τα διάστημα η συνέλευση των «Αλληλέγγυων κρατουμένων στα νότια» και αρκετοί αλληλέγγυες και αλληλέγγυοι από τη γύρω περιοχή, την Αθήνα και άλλες πόλεις βρίσκονται δίπλα στην Taleb και στις υπόλοιπες μετανάστριες στον αγώνα τους για βελτίωση των συνθηκών μέχρι την κατάργηση των κέντρων κράτησης.
Είναι απαραίτητο όλοι και όλες να δείξουμε έμπρακτη ταξική αλληλεγγύη στην αγωνιζόμενη μετανάστρια Sanaa Taleb γιατί ο αγώνας για την ελευθερία της είναι και αγώνας όλων των μεταναστών/στριών ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπίεση και αποτελεί ένα μικρό παράδειγμα για τους μελλοντικούς κοινούς αγώνες ντόπιων και μεταναστών. Είναι απαραίτητο αυτός ο αγώνας να συνδεθεί με το ευρύτερο μεταναστευτικό ζήτημα, τη διαχείριση του από το κράτος και τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες ενάντια στον νέο σύγχρονο ολοκληρωτισμό. Είναι απαραίτητο να σταθούμε μαζί με τους μετανάστες και τους πρόσφυγες ενδυναμώνοντας τους αγώνες τους όχι μέσω φιλανθρωπίας από θέση ισχύος αλλά ισότιμα μέσα από αυτοοργανωμένες δομές που είναι ανταγωνιστικές στις προσταγές των κρατών και του κεφαλαίου. Ενάντια σε κράτη, πολέμους, θρησκείες, σύνορα, στρατόπεδα συγκέντρωσης και κρατικές πολιτικές υποτίμησης.
ΠΟΡΕΙΑ, ΣΑΒΒΑΤΟ 23/1, 12:00, ΠΛΑΤΕΙΑ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΗ TALEB, ΤΡΙΤΗ 26/1, 9:00, ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ
*ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ SANAA TALEB*
*ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΚΡΑΤΗΣΗΣ*
*ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΧΑΡΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ*