Παρόλαυτά η λειτουργία των συνελεύσεων μας συνεχίζεται, ενώ λαμβάνουμε όλα τα κατάλληλα μέτρα προστασίας για εμάς και τους γύρω μας. Σε αυτή τη πρωτόγνωρη κατάσταση που ζούμε και ίσως ακόμα είναι μόνο η αρχή της θεωρούμε αναγκαίο να συνεχίσουμε να επικοινωνούμε, να συζητάμε και να ερμηνεύουμε συλλογικά την δυστοπική πραγματικότητα που σταδιακά διαμορφώνεται. Ειδικά αφού το κράτος λόγω και της δικής μας αδυναμίας, αδράνειας και δικαιολογημένου φόβου παίρνει τον έλεγχο των ζώων μας στα χέρια του, επιβάλλει κλίμα σιωπής, πριμοδοτεί την ρουφιανιά και τονώνει την εθνική ομοψυχία, δεν γίνεται να μην συνεχίσουμε να μιλάμε:
– για την συστηματική υποβάθμιση του δημόσιου συστήματος υγείας της οποίας τα αποτελέσματα τα βιώνουμε ΚΑΙ σήμερα.
– για την ακόμα πιο εντατική εκμετάλλευση εργαζομένων σε διάφορους χώρους (νοσοκομεία, σούπερμαρκετ, ταχυφαγεία, τηλεφωνικά κέντρα, καταστήματα οπτικών, pet-shops, εργοστάσια κ.α.), σε συνδυασμό με τα ανεπαρκή μέτρα ασφαλείας από μεριάς κράτους/αφεντικών και τις κανιβαλιστικές συμπεριφορές καταναλωτών.
– για όσους και όσες απολύονται ή θα απολυθούν από τα αφεντικά τους, μένουν σπίτι ή δουλεύουν σε καθεστώς τηλε-εργασίας αγνοώντας αν και τι μέρος του μισθού τους θα λάβουν.
– για τους μετανάστες και τις μετανάστριες που ενώ αναδείχτηκαν σε νο.1 εσωτερικό εχθρό πριν κάποιες εβδομάδες τώρα έχουν γίνει και πάλι “αόρατοι/ες” (ή επανεμφανίζονται που και που ως εν δυνάμει “υγειονομικές βόμβες”).
– για τις κρατούμενες και τους κρατούμενους που παρά τις εκκλήσεις τους φαίνεται να αποτελούν “πλεονάζοντα πληθυσμό “.
– για όσους και όσες (άστεγους, τοξικοεξαρτημένους) μπορεί να μην έχουν καν κάποιο προσωπικό ασφαλή χώρο και ζουν στο διπλάσιο τον κίνδυνο της μόλυνσης από τον ιό.
– για τον σταθερό ρόλο των ΜΜΕ ως φερέφωνα του κράτους και των αφεντικών με ειδίκευση στην τρομοκράτηση και την παραπληροφόρηση της κοινωνίας.
– για την απάτη της εθνικής ομοψυχίας και της εθνικής ενότητας.
– για την επιβολή μέτρων πειθάρχησης, ολοκληρωτικού ελέγχου, στρατιωτικοποίησης της καθημερινότητας αλλά και μεταρρυθμίσεων που αφορούν την εργασία με προσωρινό υποτίθεται χαρακτήρα, τα οποία δικαιολογούνται στη βάση της δημόσιας υγείας και ασφάλειας, όμως αποτελούν και έναν δοκιμαστικό σωλήνα για το τι έπεται στην μετα-κορονοϊού εποχή.
– για τους κινδύνους του (αυτο-)περιορισμού και της ιδιώτευσης.
– για την δημιουργία ενός καθεστώτος όπου κάθε φωνή που δεν προέρχεται από το κράτος και τους μηχανισμούς του (και κυρίως την αστυνομία) θα θεωρείται επικίνδυνη για την ασφάλεια του κοινωνικού συνόλου.
Ενάντια στον ατομισμό να προτάξουμε την αλληλεγγύη και την αλληλοβοήθεια και να εφήρυουμε τρόπους συλλογικής προστασίας των ευπαθών ομάδων και αντιμετώπισης του κινδύνου
Ενάντια στην επέλαση του κράτους να μην θυσιάσουμε τις κατακτήσεις μας και τις ελευθερίες μας
Μπροστά στην αόρατη απειλή της πανδημίας να μην ξεχάσουμε ότι ο καπιταλισμός είναι υπεύθυνος για την συνολική κρίση που ζούμε
Οι ομάδες που διαχειρίζονται το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Αργυρούπολης ΥΠΟΣΤΕΓΟ
αναρχική συλλογικότητα parekura
ελευθεριακή συλλογικότητα βαβέλ
