Την Πέμπτη 21/03 
μία γυναίκα δολοφονείται έξω από το σπίτι της στο Ελληνικό από το σύζυγό της. Ο άντρας της, την πυροβολεί κι εκείνη τραυματισμένη προσπαθεί να διαφύγει μπαίνοντας σε ένα ταξί. Ο ταξιτζής της λέει να βγεί έξω «για να μη του λερώσει το ταξί». Βρισκόμενη έξω από το ταξί, δέχεται τη χαριστική βολή.
Τα ΜΜΕ, χωρίς να χάσουν την ευκαιρία, έστησαν ένα πανηγύρι πάνω στο γεγονός μετατρέποντας το σε ένα ακόμα κουτσομπολιό τύπου “πρωινάδικου” οπού η είδηση της γυναικοκτονίας έγινε ακόμα μια ευκαιρία να χτυπήσουν νούμερα τηλεθέασης, με τον ταξιτζή να βγαίνει στα κανάλια κάνοντας δηλώσεις ατάραχος και τους νοικοκυραίους να παρακολουθούν απαθείς πίσω απο τους δέκτες τους σαν να είναι μια ακόμα μέρα όπως οι άλλες. Προσπαθώντας ακόμα μία φορά να δικαιολογηθεί μία δολοφονία γυναίκας από την πατριαρχία, οι δημοσιογράφοι ανέδειξαν το “κοινωνικά αποδεκτό” προφίλ του δράστη. Οικογενειάρχης, πρώην αξιωματικός της αεροπορίας και ευυπόληπτος πολίτης. Από την άλλη και χωρίς να μας προκαλεί καμία εντύπωση, αποδείχτηκε το ότι ο ταξιτζής με την κανιβαλιστική συμπεριφορά είναι ακροδεξιός φασίστας, όπως διαπιστώθηκε αργότερα από το προφίλ του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Η δολοφονημένη μετανάστρια από τη Βουλγαρία δούλευε στό σπίτι του θύτη-συζύγου της ως οικιακή εργάτρια πρίν παντρευτούν. Ένα σενάριο πολύ σύνηθες και γνωστό πια σε αυτόν τον χώρο εργασίας που είναι κυρίως αδήλωτος, δεν έχει ωράριο, έχει χαμηλό μισθό, ελάχιστα ρεπό και αφήνει λιγοστό προσωπικό χρόνο και χώρο, ενώ τα ίδια τα καθήκοντα είναι εξαιρετικά κουραστικά. Πολλές φορές γυναίκες οικιακές εργάτριες κάτω από τέτοιες συνθήκες εκμετάλλευσης και καταπίεσης αναγκάζονται να παντρευτούν το αφεντικό τους για να μπορέσουν να επιβιώσουν και να παραμείνουν στη χώρα. Οι λαμπρές σελίδες της Ελλάδας της ανάπτυξης της δεκαετίας του 90-00 είναι γεμάτες από ιστορίες γυναικών από χώρες της πρώην ΕΣΣΔ που είχαν υποστεί εργασιακή εκμετάλλευση, εξαναγκασμούς, ενδοοικογενειακή βία, βιασμούς και δολοφονίες.
Το γεγονός αυτό αποτελεί ένα από τα πολλά περιστατικά όπου μία γυναίκα εκτελείται από άντρα στο κοντινό της περιβάλλον. Η Ελένη Τοπαλούδη δολοφονήθηκε με άγριο τρόπο από τους βιαστές της γιατί αρνήθηκε να υποκύψει στις προσταγές τους. Η νεαρή στην Κέρκυρα δολοφονήθηκε από τον ίδιο της τον πατέρα επειδή είχε σχέση με έναν αλλοδαπό, ενώ το σώμα της παρέμεινε θαμμένο στον κήπο του πατρικού της σαν να μην συνέβει τίποτα. Τώρα η γυναίκα αυτή, δολοφονείται εν ψυχρώ από το σύζυγο – αφεντικό της, ενώ η απάθεια της κοινωνίας θυμίζει το επίσης πρόσφατο περιστατικό του ξυλοδαρμού και δολοφονίας του Ζακ τον περασμένο Σεπτέμβρη.
Από τη μία η ελληνική κοινωνία είναι μια πατριαρχική κοινωνία όπου τα περιστατικά έμφυλης βίας, βιασμών και δολοφονιών προκύπτουν, δικαιολογούνται και αποσιωπούνται ενώ οι θεσμοί της, τυπικοί (Δικαστήρια, Αστυνομία) και άτυποι (ΜΜΕ), νομιμοποιούν και ξεπλένουν αυτόν που χτυπάει ή ακόμα και σκοτώνει όποια αντιστέκεται και υπερασπίζεται τα αυτονόητα. Από την άλλη έχει ανάγει τον ατομικισμό, την απάθεια, την αδιαφορία, και την ιδιοκτησία, σε βασικές αξίες της, οδηγώντας πολύ συχνά στην κανονικοποίηση κανιβαλιστικών κοινωνικών συμπεριφορών.
ΝΑ ΜΗΝ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΑΠΑΘΕΙΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΤΗΝ ΕΜΦΥΛΗ ΒΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟ.
ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΕΣ ΚΑΙ ΤΗ ΣΕΞΙΣΤΙΚΗ ΒΙΑ.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΜΑΣ ΑΠΟ ΣΥΖΥΓΟΥΣ, ΠΑΤΕΡΕΣ, ΑΦΕΝΤΙΚΑ.
Αναρχική συλλογικότητα parekura