Author: parekura

Αφίσα και καλέσματα σε συγκεντρώσεις για τις διώξεις στα Leroy Merlin

Posted on by parekura

ΔΕΥΤΕΡΑ 22/7 – 18.30

Συγκέντρωση στο ΜΕΤΡΟ του Νέου Κόσμου, απέναντι από τα γραφεία της εταιράις security OVIT Α.Ε.

ΤΡΙΤΗ 23/7 – 18.30

Συγκέντρωση στο εμπορικό κατάστημα της Leroy Merlin στο Μαρούσι, Κηφισίας 73

** Η επόμενη συνέλευση θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 21/7, στις 19.00, στο κτίριο Γκίνη (ΕΜΠ)

OVIT A.E – LEROY MERLIN- ΚΡΑΤΙΚΟΙ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ
ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝΕ ΜΑΖΙ 

Την Παρασκευή 12/7/19, στο πολυκατάστημα της Leroy Merlin στην Πειραιώς μια απλή απόπειρα κλοπής μερικών εμπορευμάτων στέκεται η αφορμή προκειμένου η διοίκηση της Leroy Merlin σε αγαστή συνεργασία με την εταιρεία security OVIT ΑΕ να διαμορφώσουν ένα κακοστημένο σκηνικό για την στοχοποίηση αρχικά του συντρόφου εργαζόμενού Γ.Α. ως δήθεν συνεργού, προκειμένου να δρομολογήσουν την «αιτιολογημένη» απόλυση ή εξώθηση σε παραίτηση, ενός αγωνιστή με ενεργή συνδικαλιστική δράση στο χώρο του εμπορίου και στους κοινωνικοταξικούς αγώνες. Η ιστορία που ξεκινά από ένα συμβάν ρουτίνας ανάμεσα στις βιτρίνες και τα ράφια ενός πολυκαταστήματος και που αποτελούσε ανέκαθεν, πόσο μάλλον στα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης μια σχετικά διαδεδομένη πρακτική αυτομείωσης για μεγάλο κομμάτι των πιο υποτιμημένων τάξεων καταλήγει μέσα σε ένα 24ωρο σε μια άνευ προηγουμένου μετατροπή μιας τυπικά ασήμαντης απόπειρας κλοπής προϊόντων αξίας μόλις 180 ευρώ σε μια αναβαθμισμένη δίωξη συνολικά 7 εμπλεκόμενων συντρόφων και τελικά στην προφυλάκιση του αναρχικού συντρόφου Χ.Κορτέση.

Οι 2 σύντροφοί που αρχικά, λοιπόν, υποδεικνύονται ως «ύποπτοι» οδηγούνται βίαια από τους σεκιουριτάδες στο δωμάτιο ασφαλείας και ενώ μετά από κάποια ώρα, η διαφορά φαίνεται να οδεύει προς επίλυση, ο πρώην καραβανάς, υπεύθυνος ασφαλείας και ιδιοκτήτης της OVIT, Κωνσταντίνος Δρίβας, αρχίζει να απειλεί και να εκβιάζει με χρήση ψυχολογικής και σωματικής βίας, ώστε οι σύντροφοι να κατονομάσουν τον εργαζόμενο Γ.Α. ως «συνεργό» τους. Να σημειωθεί ότι το «βιογραφικό» του Δρίβα περιέχει την ειδική του στρατιωτική εκπαίδευση γύρω από την άντληση, συλλογή, διαχείριση και αξιοποίηση υπηρεσιακών πληροφοριών με σειρά στρατιωτικών σεμιναρίων που ακολουθούν τα πρότυπα του ΝΑΤΟ! Έτσι, η Ovit αναλαμβάνει πρόθυμα για λογαριασμό της Leroy Merlin τον ρόλο των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους και η ιστορία αρχίσει πλέον να παίρνει αναντιστοιχίες διαστάσεις. Φαίνεται αρχικά, ότι η στοχοποίηση του Γ.Α. συνδέεται με την ενεργή και ανιδιοτελή συνδικαλιστική πολιτική του δράση, ως απεργού, μέλους του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Πειραιά, ως αλληλέγγυου στους αγωνιζόμενους συναδέλφους, στους εργατικούς αγώνες, ως συνεπή αγωνιστή που μπαίνει στη μύτη της διοίκησης. Στην άρνηση των 2 συντρόφων να νομιμοποιήσουν την μεθόδευση των αφεντικών, ο Δρίβας τους απειλεί με την εμπλοκή της ΕΛ.ΑΣ., εκμεταλλευόμενος χυδαία το γεγονός της αναστολής ποινής του Χ. Κορτέση για προηγούμενη δίωξη του και επιχειρώντας με την βία την παρακράτηση τους στο χώρο. Οι 2 σύντροφοι έχοντας επιστρέψει τα προϊόντα απαιτούν να αφεθούν. 3 ώρες αργότερα, η παρουσία αλληλέγγυων συντρόφων που προσέτρεξαν να καταβάλλουν το χρηματικό αντίτιμο και να καταγγείλουν το περιστατικό εργοδοτικής βίας, επέφερε την αποδέσμευσή τους από την αιχμαλωσία τους.

Η πρώτη μεθόδευση καταρρέει πλήρως όταν η προσωπική-συντροφική σχέση του εργαζόμενου Γ.Α. με τον Χ.Κορτέση αξιοποιείται από την εργοδοσία, ώστε να εκβιαστεί η παραίτηση του, απόπειρα που πέφτει στο κενό. Αυτό αποτελεί και την αφορμή, ώστε ο εργαζόμενος Γ.Α. να κληθεί στην Ασφάλεια Πειραιά για απλή κατάθεση. Το κατηγορητήριο που διαβιβάζει η ΕΛ.ΑΣ. στην Εισαγγελία Πειραιώς αφορά σε 3 πλημμελήματα: κλοπή, παράνομη χρήση βίας, σωματικές βλάβες. Την επόμενη μέρα, ο σύντροφος Χ. Κορτέσης συλλαμβάνεται σε κεντρικό δρόμο της Αθήνας, από μπάτσους που του φορούν κουκούλα και τον οδηγούν με περιπολικό σε άγνωστη κατεύθυνση, ενώ τον ξυλοκοπούν κατά τη σύλληψή του, μέχρι να καταλήξουν στην Ασφάλεια Πειραιά. Ταυτόχρονα, πραγματοποιείται μια τρομοκρατικού τύπου έρευνα στο σπίτι του με την αρωγή πολυπληθών αστυνομικών δυνάμεων.

Για την μεθοδευμένη διόγκωση του κατηγορητηρίου, την προφυλάκιση και τη συνολικότερη απόπειρα πολιτικής εξόντωσης του Χ.Κ.

Η κρατική εκδικητικότητα οδήγησε τελικά στην μετατροπή της αρχικής κατηγορίας της κλοπής στο κακούργημα της «ληστρικής κλοπής» με σκοπό την άμεση προφυλάκισή των 2 συντρόφων, γεγονός που επιβεβαιώνεται με την προφυλάκιση του Χ. Κορτέση. Η αιτιολόγηση της προφυλάκισης αυτής στηρίζεται ουσιαστικά στην άρνηση του να κατονομάσει τους υπόλοιπους συντρόφους και συντρόφισσες και στην κρίση του ανακριτή Παντελίδη ότι η πολιτική διαδρομή του Χ.Κορτέση τον καθιστά ύποπτο για τέλεση νέων αξιόποινων πράξεων.

Το κράτος και οι διωκτικοί-κατασταλτικοί μηχανισμοί του έχουν ανοιχτούς λογαριασμούς με τους δηλωμένους εχθρούς τους και με αγωνιστές που εδώ και χρόνια δίνουν μάχες σε κάθε πεδίο του κοινωνικού ανταγωνισμού. Ο Χ.Κορτέσης είναι αναρχικός και δεν το έκρυψε ποτέ. Έχει καταδικαστεί από ειδικό δικαστήριο για την κατηγορία συμμετοχής στην οργάνωση «Επαναστατικός Αγώνας» και έχει φυλακιστεί για 2 χρόνια. Ένας από τους πολλούς ανθρώπους που στάθηκαν στο πλάι του απέναντι στην κρατική καταστολή είναι και ο αναρχικός σύντροφος και εργαζόμενος στα Leroy Merlin Γ.Α., ο οποίος και είχε παραστεί στην δίκη του ως πολιτικός μάρτυρας. Οι πολιτικές και προσωπικές σχέσεις των δύο συντρόφων είναι αρκετές, ώστε να κατασκευαστεί άλλη μια αστυνομική δικαστική δίωξη με σκοπό την πολιτική εξόντωση των δύο. Η ανυποχώρητη στάση τους μέσα στους αγώνες είναι το καταφανές κίνητρο για το ξέσπασμα αυτού του κύματος εκδικητικότητας που δρα παραδειγματικά προς όλους όσοι στέκονται αλληλέγγυοι απέναντι στους σχεδιασμούς κράτους-αφεντικών. Έτσι, η μαρτυρική εκείνη κατάθεση του συντρόφου Γ.Α. αποτελεί ικανή ένδειξη, ώστε να βρεθεί ξαφνικά στη θέση του κατηγορούμενου σε βαθμό κακουργήματος με την κατηγορία της «άμεσης συνέργειας σε ληστρική κλοπή». Συνολικότερα, η εισαγγελέας Αγγελούδη ασκεί διώξεις σε άλλα 5 άτομα, ανεβάζοντας τον αριθμό των διωκόμενων σε 7. Για να δέσει και το γνωστό εισαγγελικό τρομοσενάριο, ανασύρεται και η συνήθης καταδοτική πρακτική του πλαστού «ανώνυμου τηλεφωνήματος», ώστε να ταυτοποιηθεί και ο αναρχικός σύντροφος Π.Χ. για την συμμετοχή του στο περιστατικό. Τέλος, την Πέμπτη 18/7, ο εργαζόμενος Γ.Α περνά από ανακριτή και αφήνεται ελεύθερος χωρίς περιοριστικούς όρους αφού αποδομήθηκε πλήρως η κατηγορία που του φόρτωσε η εισαγγελέας και ξεμπροστιάστηκε η εργοδοτική μεθόδευση που οργανώθηκε από κοινού μεταξύ OVIT-Leroy Merlin.

Η στοχοποίηση του αναρχικού κινήματος και των πολύμορφων εκφάνσεών του, η ενορχηστρωμένη προσπάθεια εγκληματοποίησης των κοινωνικών ταξικών αγώνων, η απόπειρα στοχοποίησης και εξόντωσης αγωνιστών-ριών, το τσάκισμα κάθε έκφανσης αυτοοργανωμένου και ακηδεμόνευτου αγώνα, η τρομοκράτηση και ο αφοπλισμός των κινημάτων βρίσκονται στον πυρήνα του δόγματος «τάξη-ανάπτυξη-ασφάλεια» που υπηρετεί εδώ και χρόνια το πολιτικό προσωπικό του ελληνικού κράτους εν μέσω συστημικής καπιταλιστικής κρίσης. Από τις κραυγές για πάταξη της ανομίας και ισοπέδωση των Εξαρχείων, την εκκένωση των καταλήψεων, με πρόσφατη την εκκένωση της στεγαστικής κατάληψης «Μπρούκλυν» στα Γιάννενα, την τρομοκράτηση των τοπικών αντιστάσεων (χτύπημα της πορείας γειτονιάς στο Κουκάκι ενάντια στο AirBnB και την τουριστική ανάπλαση) ως την ποινικοποίηση της απεργίας, την επικείμενη κατάργηση του ασύλου, την φρονηματική δίωξη με κριτήριο την πολιτικής τους ταυτότητα 20 πρώην και νυν πολιτικών κρατουμένων για λόγους δημόσιας έκφρασης της αλληλεγγύης σε αγώνες εντός της φυλακής, το κράτος και τα αφεντικά οικοδομούν το σύγχρονο ολοκληρωτικό πλαίσιο αντιμετώπισης κάθε κοινωνικής εστίας αμφισβήτησης και αγώνα. Δηλώνουμε συλλογικά παρόντες και παρούσες στο μέτωπο του κοινωνικό – ταξικού πολέμου. Δηλώνουμε ότι δε θα αφήσουμε κανέναν σύντροφο μόνο του απέναντι στις κατασταλτικές μεθοδεύσεις, καμία αγωνιζόμενη ανυπεράσπιστη απέναντι στο κράτος, τα αφεντικά και τα τσιράκια τους, απέναντι σε αυτούς που διαπράττουν πραγματικά την μεγάλη ληστεία, απομυζώντας κέρδη δισεκατομμυρίων. Μια διαρκή και καθημερινή ληστεία, άλλοτε ξεκάθαρα βίαιη, άλλοτε αποσπώντας μεθοδικά την συναίνεση των εκμεταλλευόμενων κι άλλοτε βρίσκοντάς τους να ορθώνουν δυναμικά ανάστημα ενάντιά της.

Καμία πρόκληση δεν θα μείνει αναπάντητη.

Να τσακίσουμε την τρομοκρατία κράτους και αφεντικών.

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ Χ. ΚΟΡΤΕΣΗ

ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΕΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΜΕΘΟΔΕΥΣΗ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ – ΤΑΞΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ

Συνέλευση αναρχικών συλλογικοτήτων, συντρόφων, συντροφισσών και αλληλέγγυων

No comments yet

Συνειδητά ΑΠΕΧΟΥΜΕ από τις εκλογές

Posted on by parekura

Τις τελευταίες μέρες παρεμβαίνουμε στις περιοχές μας (Αργυρούπολη, Ελληνικό, Α. Γλυφάδα, Ηλιούπολη) με αντιεκλογικές αφίσες, κείμενα και πανό.

το κείμενο της αφίσας που κολλάμε στις γειτονιές μας

Για άλλη μια φορά καλούμαστε να συναινέσουμε με την ψήφο μας στην νομιμοποίηση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Να ενισχύσουμε την εθνική ενότητα, την κοινωνική και ταξική ειρήνη. Να αναθέσουμε τις ζωές μας σε αριστερούς ή δεξιούς πατριώτες, εντολοδόχους των επενδυτών. Να πιστέψουμε σε ψέμματα, υποσχέσεις και να υιοθετήσουμε τη λογική του “μη χείρον βέλτιστον”. Να συμβάλλουμε στην απάθεια, την απολιτικοποίηση και την ιδιώτευση ενώ η εκμετάλλευση και η καταπίεση μας εντείνονται.

συνειδητά ΑΠΕΧΟΥΜΕ από τις εκλογές

Ο καπιταλισμός δεν διορθώνεται, δεν εξανθρωπίζεται παρα μόνο καταστρέφεται. Τις κοινωνικές εξελίξεις θα τις καθορίσουμε εμείς, οι εκμεταλλευόμενοι/ες και καταπιεσμένοι/ες αυτού του κόσμου εμπιστευόμενοι/ες τις δικές μας δυνάμεις. Συλλογικοποιούμαστε, ενισχύουμε τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, καταλαμβάνουμε και πάλι τους δρόμους. Ο δρόμος για την κοινωνική απελευθέρωση δεν περνάει μέσα από τις κάλπες αλλά μέσα από τους αδιαμεσολάβητους αγώνες, την όξυνση της σύγκρουσης με κράτος, κεφάλαιο και φασιστικές εφεδρείες, τις μικρές και μεγάλες εξεγέρσεις.

το κείμενο που μοιράζουμε στις γειτονιές μας

συνειδητά ΑΠΕΧΟΥΜΕ από τις εκλογές

Στις 7 Ιούλη καλούμαστε να συμμετάσχουμε στο εκλογικό πανηγύρι που παρουσιάζεται ως η “μεγάλη γιορτή της
δημοκρατίας”, με την πεποίθηση ότι μέσω της ψήφου θα δώσουμε λύση στα προβλήματα μας. Στις προεκλογικές
περιόδους η εξαπάτηση και ο αποπροσανατολισμός της κοινής γνώμης φτάνει σε άλλα επίπεδα. Οι διαμορφωμένες
από τα πάνω πολιτικές ατζέντες για ζητήματα που κατά βάση εξυπηρετούν τις επιδιώξεις κράτους και κεφαλαίου
και όχι τις δικές μας ανάγκες συγκρούονται στο δημόσιο λόγο με τρόπους που υποτιμούν την νοημοσύνη μας, ενώ
τα σχέδια λεηλασίας των ζωών μας επικυρώνονται μέσω της κάλπης για ακόμη μία τετραετία.

10 χρόνια μετά την τυπική έναρξη της κρίσης, αν κοιτάξει κάποιος τα πολιτικά προγράμματα των κομμάτων και τις μεταξύ τους αντιπαραθέσεις, θα καταλάβει ότι η εντεινόμενη υποτίμηση των ζωών μας θεωρείται κάτι δεδομένο μετά την επέλαση τριών μνημονίων και δεκάδων άλλων αντίστοιχων νομοθετικών διατάξεων. Κάτι για το οποίο πλέον δήθεν δεν έχει νόημα να συζητάμε. Για αυτό άλλωστε και η κουβέντα έχει μετατοπιστεί σε ζητήματα εθνικής κυριαρχίας και επεκτατισμού, θερμών επεισοδίων και μιας εντεινόμενης απειλής πολέμου. Ζητήματα μέσω των οποίων προσπαθούν να τονώσουν τα πατριωτικά και εθνικιστικά ένστικτα των εκμεταλλευομένων, ενώ παράλληλα φοβίζουν και αποπροσανατολίζουν από τον υπαρκτό ταξικό/κοινωνικό πόλεμο που μαίνεται. Πλάι σε αυτά, επιχειρούν να μας πείσουν να ενστερνιστούμε το στόχο της προσέλκυσης επενδύσεων και της αύξησης των ρυθμών ανάπτυξης που θα κάνουν την ελλάδα και πάλι δυνατή. Το οποίο όμως σημαίνει να σκύψουμε το κεφάλι στην ανάπτυξη (ακόμα και στη λεγόμενη ‘δίκαιη ανάπτυξη’), δηλαδή στη λεηλασία της φύσης, στη κατασπατάληση φυσικών πόρων, στο ξεπούλημα, περίφραξη και εμπορευματοποίηση κάθε τετραγωνικού μέτρου ελεύθερης έκτασης, στους μισθούς ψίχουλα και στις εργασιακές συνθήκες γαλέρας προς όφελος πάντα των κερδών των ξένων και ντόπιων επενδυτών. Έτσι λοιπόν, για το καλό της οικονομίας, του έθνους και της ελλάδας πρέπει να αποδεχτούμε την κατάσταση μας, να σιωπήσουμε στην κοροϊδία των επιδομάτων-χαρτζιλίκι, να ζήσουμε με λιγότερα-δουλεύοντας περισσότερο και εν τέλει να διαλέξουμε αυτούς με τον καλύτερο πατριωτικό ή εθνικιστικό λόγο, αυτούς που τάζουν με τον πιο θελκτικό μανδύα περισσότερη πειθαρχία, έλεγχο, τάξη και ασφάλεια.

Την τετραετία που μας πέρασε, ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας εναπόθεσε τις ελπίδες του στον ΣΥΡΙΖΑ, περιμένοντας ότι θα αλλάξουν τα πράγματα προς μια θετική κατεύθυνση. Σαν φυσική συνέχεια των προηγούμενων διαχειριστών του συστήματος (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, κυβέρνηση εθνικής ενότητας), η αριστερή διακυβέρνηση απέδειξε περίτρανα ότι δεν μπορεί να υπάρξει ουσιαστική αλλαγή μέσω της εκλογικής διαδικασίας και του κοινοβουλευτικού συστήματος. Έτσι, επιβεβαιώθηκε η ορθότητα της θέσης μας ως αναρχικοί, να αρνούμαστε να επιλέξουμε τους δυνάστες μας. Το παρουσιαζόμενο ως φιλολαϊκό πρόγραμμα πήγε περίπατο, μεταρρυθμίσεις σε πλήρη σύμπνοια με τους δανειστές, πολιτικοί ελιγμοί και ψέμματα (δημοψήφισμα), στρατηγικές συμφωνίες με κρατικές και διακρατικές πολεμικές μηχανές (ΝΑΤΟ, Ισραήλ), συγκυβέρνηση με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ, καταστροφή της φύσης και υποβάθμιση της ζωής στο βωμό της ανάπτυξης (εξορύξεις χρυσού στη Χαλκιδική, υδρογονανθράκων στη δυτική ελλάδα, master plan στη Δραπετσώνα), ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας (πρώην αεροδρομίου Ελληνικού) συνέχιση της αντιμεταναστευτικής πολιτικής (λειτουργία κέντρων κράτησης μεταναστών), καταστολή κινηματικών δομών και καταλήψεων. Όλα αυτά μέσα σε ένα κλίμα κινηματικής νηνεμίας που ωφείλεται εν πολλοίς στην τακτική της αριστεράς για ενσωμάτωση και υπονόμευση των αγώνων με στόχο τη μετουσίωση τους σε εκλογική δύναμη. Τέλος, μέσα στο γενικότερο κλίμα πατριωτικής ανάτασης, ο ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποίησε όπου θεώρησε αναγκαίο εθνικιστική ρητορική, ώστε να κερδίσει κοινωνική αποδοχή προασπίζοντας παράλληλα τα συμφέροντα του ελληνικού κεφαλαίου στα Βαλκάνια και τις γύρω περιοχές. Παράλληλα και παρότι η Χ.Α. σταδιακά απαδιαρθρώνεται, ο εκφασισμός, ο εθνικισμός και ο ρατσισμός της ελληνικής κοινωνίας τονώθηκαν και συσπειρώθηκαν κάνοντας συλαλλητήρια, καταλήψεις σχολείων, επιθέσεις σε μετανάστες/τριες και κινηματικούς χώρους. Και όσο προφανώς βλέπουμε εχθρικά την δεξιά και την ακροδεξιά με τις διαχρονικά αυταρχικές πολιτικές της ενάντια στα περισσότερα κομμάτια της κοινωνίας (κόσμο της εργασίας, μετανάστες/τριες, αγωνιζόμενους/ες, καταπιεσμένους/ες) άλλο τόσο δεν τρέφουμε καμία αυταπάτη για τους αριστερούς διαχειριστές που μας ζητάνε να τους ψηφίσουμε με τη λογική του ‘μη χείρον βέλτιστον’.

Το κράτος όπως και όλες οι εξουσιαστικές δομές που το συνοδεύουν, έχει συνέχεια. Μέσω της εκλογικής διαδικασίας, η αστική δημοκρατία επιχειρεί να πάρει την τυπική έγκριση πίστης προς αυτή. Παράλληλα, αποτελεί θεσμό απόσπασης της συναίνεσής μας για την συνέχιση της εκμετάλλευσης και της υποτίμησης. Ο καπιταλισμός και ο κρατισμός εδραιώνονται εκ νέου μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση, μέσω της εναλλαγής πολιτικών αντιπροσώπων. Έτσι, τα σκληρά μέτρα που ‘αναγκάζονται΄ οι τελευταίοι να εφαρμόσουν, νομιμοποιούνται θεσμικά και κοινωνικά. Εκτός αυτού, οι εκλογές ως ‘ύψιστο δικαίωμα’ των πολιτών ενός κράτους, προάγουν τη λογική της ανάθεσης, καλλιεργούν την απάθεια, την ιδιώτευση, τον ατομικισμό και την αποπολιτικοποίηση. Είναι ευχής έργον για τους εξουσιαστές όταν η κοινωνία αποφασίζει στις κάλπες κάθε 4 χρόνια και όχι στους δρόμους καθημερινά. Όταν εναποθέτει τις ελπίδες της στους ειδικούς της πολιτικής, περιμένει καρτερικά, συμβιβάζεται, απογοητεύεται, υπομένει και ξαναψηφίζει όποτε της υποδείξουν αυτοί. Η βαρβαρότητα της εξουσίας απαιτεί κοινωνική και ταξική ειρήνη για να εδραιωθεί αβίαστα. Στις κάλπες δεν υπάρχει καμία ελπίδα για τους εκμεταλλευόμενους.

Συνειδητά απέχουμε από την εκλογική διαδικασία. Δεν ψάχνουμε σωτήρες, ούτε αποδεχόμαστε να παίξουμε εμείς αυτό το ρόλο. Δεν αναθέτουμε τη διαχείριση των ζωών μας σε κανέναν. Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα των εκλογών, σπάμε τον φόβο που επιβάλλει η κυριαρχία και διαχέουν τα ΜΜΕ, ξεπερνάμε την απάθεια, ενισχύουμε τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, καταλαμβάνουμε και πάλι τους δρόμους. Τις κοινωνικές εξελίξεις θα τις καθορίσουμε εμείς, οι εκμεταλλευόμενοι και καταπιεσμένοι αυτού του κόσμου εμπιστευόμενοι/ες τις δικές μας δυνάμεις, θέτοντας σε εφαρμογή τα προτάγματα της αντίστασης, της ρήξης, της αλληλεγγύης, της αυτοοργάνωσης, της αντιιεραρχίας και της αυτοδιεύθυνσης. Ενεργοποιούμαστε και επαναοικειοποιούμαστε τους χώρους που ζούμε και αναπνέουμε, για όλα τα ζητήματα που επηρεάζουν τις ζωές μας. Συλλογικοποιούμαστε σε στέκια, καταλήψεις, συνελεύσεις γειτονιάς, πολιτικές συλλογικότητες και σωματεία βάσης/εργατικές συνελεύσεις και άλλα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα.

Ο καπιταλισμός δεν διορθώνεται, δεν εξανθρωπίζεται παρά μόνο καταστρέφεται.
Ο δρόμος για την κοινωνική απελευθέρωση δεν περνάει μέσα από τις κάλπες αλλά μέσα από τους αδιαμεσολάβητους και αντισυστημικούς αγώνες, την όξυνση της σύγκρουσης με κράτος, κεφάλαιο και φασιστικές εφεδρείες, τις μικρές και μεγάλες εξεγέρσεις. Σε αυτό το δρόμο καλούμε κάθε εκμεταλλευόμενο/η και καταπιεσμένο/η αυτού του κόσμου.

(το κείμενο σε pdf)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

αναρχική συλλογικότητα parekura

parekura.espivblogs.net / parekura@espiv.net

Ιούνιος 2019

No comments yet

Ανάρτηση πανό για τον απεργό πείνας Δ. Κουφοντίνα – Αργυρούπολη

Posted on by parekura

Πανό που αναρτήθηκε στη Λ. Βουλιαγμένης στο ύψος της Αργυρούπολης

ΑΜΕΣΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΔΕΙΑΣ στον ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ

ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ του ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΚΟΥ ΒΕΤΟ

ΠΟΡΕΙΑ 14/5 – ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ – 19:00

No comments yet

Εκδήλωση-Συζήτηση με αφορμή την αδήλωτη εργασία | Παρασκευή 17/5, 19:30, Υπόστεγο

Posted on by parekura

Εκδήλωση-Συζήτηση με αφορμή την αδήλωτη εργασία την Παρασκευή 17/5 στις 19:30 στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Αργυρούπολης Υπόστεγο (25ης Μαρτίου 38 / ypostego.wordpress.com).

  • Παρουσίαση της μπροσούρας – ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΒΑΣΙΚΑ: ούτε μια ώρα αδήλωτη δουλειά! (η μπροσούρα σε ηλεκτρονική μορφή) από τους νομάδες – εργατική συνέλευση στα βορειοανατολικά
  • Ανοιχτή Συζήτηση – ανταλλαγή εργατικών εμπειριών και οι δυνατότητες να αντισταθούμε στους εργασιακούς χώρους και τις γειτονιές μας

Καθημερινά βιώνουμε την εκμετάλλευση στο πετσί μας. Σε σκατοδουλειές, με μισθούς πείνας, μισά ή καθόλου ένσημα, ωράρια λάστιχο, απλήρωτες υπερωρίες, στόχους που πρέπει να πιάσουμε, εργοδότες που το παίζουν συνεργάτες, εργοδότες που κλαίγονται, σεξιστικές συμπεριφορές, συνάδελφους κανίβαλους, συνάδελφους που την έχουν δει αφεντικά. Και μετά στην ανεργία, τα ψίχουλα του ΟΑΕΔ, το άγχος του ψαξίματος, την ξεφτίλα των voucher, τα “κοινωφελή”, τις πρακτικές, τη συνεχή επισφάλεια.

Κάνε υπομονή, σκύψε το κεφάλι, δούλεψε παραπάνω, παντού έτσι είναι, κοίτα την πάρτη σου, ψήφισε τον τάδε. Η λογική της υποταγής, της παραίτησης, της συναίνεσης, της ανάθεσης και ατομισμού ώστε να βγούμε από την κρίση, ώστε να επιβιώσει το μαγαζί και να πλουτίσει το αφεντικό, ώστε να έχεις αύριο δουλίτσα και ας πληρώνεσαι τρείς και εξήντα.

Και όμως. Όταν γνωριζόμαστε, συζητάμε και αντιλαμβανόμαστε τα κοινά μας συμφέροντα. Όταν σκεφτόμαστε σαν ομάδες και όχι σαν μονάδες. Όταν εμπιστευόμαστε τις δικές μας δυνάμεις. Όταν οργανωνόμαστε σε σωματεία βάσης και συλλογικότητες γειτονιάς. Τότε μπορούμε να αντισταθούμε στην επίθεση των αφεντικών και να διεκδικήσουμε, ισότιμα και αδιαμεσολάβητα.

Πρωτοβουλία εργαζομένων/ανέργων στα νότια

prwterganerg@espiv.net

No comments yet

Προπαγανδίστικές δράσεις ενόψει της πορείας στις 20/4

Posted on by parekura

Ενόψει της πορείας 20/4 στο Μοναστηράκι ενάντια στον εθνικισμό, τον μιλιταρισμό, τον φασισμό, ενάντια στον πόλεμο και την ειρήνη των κυρίαρχων που καλούμε από κοινού με αναρχικές συλλογικότητες, στέκια, καταλήψεις, συντρόφισσες, συντρόφους πραγματοποίησαμε παρεμβάσεις προπαγάνδισης και αντιπληρόφορησης στις γειτονιές μας.

Το Σάββατο 13/4 πραγματοποιήσαμε δημόσια καλεσμένη μικροφωνική στον σταθμό μετρό Ελληνικό. Παρά τη βροχή, για 1 1/2 ώρα διαβάζαμε και μοιράζαμε το κείμενο που καλεί στην πορεία, αναρτήσαμε πανό, κολλήσαμε αφίσες και πετάξαμε τρικάκια. Η μικροφωνική πλαισιώθηκε από 20+ συντρόφισσες/συντρόφους.

Την Κυριακή 14/4 πραγματοποιήσαμε προβολή στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Αργυρούπολης Υπόστεγο της αντιπολεμικής ταινίας Μανταρίνια (Tangerines) ενώ πριν ενημερώσαμε τον κόσμο που είχε έρθει για το σκεπτικό της κίνησης μας.

Τις επόμενες μέρες αφισοκόλλησαμε δρόμους σε Ελληνικό, Τερψιθέα και Αργυρούπολη και μοιράσαμε κείμενα ενώ αναρτήσαμε και κάποια πανό.

Κανένα έθνος δεν μας ενώνει, κανένα όνομα δεν μας χωρίζει

ΠΟΡΕΙΑ ΣΑΒΒΑΤΟ 20 ΑΠΡΙΛΙΟΥ – ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ – 12ΜΜ

αναρχική συλλογικότητα parekura – http://parekura.espivblogs.net

No comments yet

Σάββατο 20 Απριλίου | Μοναστηράκι, 12μμ | Πορεία ενάντια στον εθνικισμό, τον μιλιταρισμό, τον φασισμό, τον πόλεμο και την ειρήνη των κυρίαρχων

Posted on by parekura

Σάββατο 20 Απριλίου | Μοναστηράκι, 12μμ | Πορεία ενάντια στον εθνικισμό, τον μιλιταρισμό, τον φασισμό, τον πόλεμο και την ειρήνη των κυρίαρχων

Προπαγανδιστικές δράσεις στις γειτονιές μας
Σάββατο 13/4 – 17:00, Μικροφωνική Στ. Μετρό Ελληνικό
Κυριακή 14/4 – 20:00, Προβολή της ταινίας “Μανταρίνια” στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Αργυρούπολης Υπόστεγο

Κείμενο σε PDF

Ενάντια στον εθνικισμό, τον μιλιταρισμό, τον φασισμό

Ενάντια στον πόλεμο και την ειρήνη των κυρίαρχων

Λίγοι μήνες έχουν περάσει από τα θλιβερά γαλανόλευκα καρναβάλια για την «μακεδονία ξακουστή» και τον εθνικό παροξυσμό. Ένα συνονθύλευμα από δεξιούς, ψεκασμένους, ελληνόψυχους, παπαδαριό, ναζί, (παρα)στρατιωτικούς και αριστερούς πατριώτες, που έχυσαν τόνους εθνικιστικού-ρατσιστικού-σεξιστικού δηλητηρίου, προσπάθησε να σπείρει το σκοτάδι του «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια» και έστρωσε τον δρόμο στις κάθε λογής φασιστικές και ναζιστικές γκρούπες να ξαναβγούν στον δημόσιο χώρο και με τις πλάτες των αστυνομικών δυνάμεων να επιτεθούν σε κατειλημμένους χώρους, σε μετανάστριες-ες και αγωνιστές-τριες. Οι «γραφικοί» μακεδονομάχοι «νταντεύτηκαν» από όλο το καθεστωτικό φάσμα (κόμματα, ΜΜΕ κτλ.). Τροφοδοτήθηκαν από τον διάχυτο δημόσιο λόγο εθνικισμού, ρατσισμού, μιλιταρισμού˙ από τις ιαχές για τις «μάχες των υδρογονανθράκων» στο Αιγαίο, από την πριμοδότηση του πατριωτισμού ως «υγιούς ιδεολογίας» από την κυβερνώσα αριστερά, από τη διαρκή ρητορεία για «εθνική ενότητα και ανάπτυξη», την Ελλάδα «ως ηγέτιδα δύναμη στα Βαλκάνια».

Σχετικά με τη  λεγόμενη «συμφωνία των Πρεσπών», αυτή αποτέλεσε στην πραγματικότητα (πέρα από τις κραυγές των προδομένων ελληνόψυχων) μια επιβεβαίωση της «νέας» εθνικής στρατηγικής για ισχυροποίηση της θέσης της Ελλάδας στο πλαίσιο κρατικών ανταγωνισμών και συγκέντρωσης κεφαλαίων στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και των Βαλκανίων. Η υπερπαραγωγή πατριωτικών λόγων για  «εθνική ενότητα» και «εθνική ανάπτυξη» είναι η βάση μιας επιθετικής στρατηγικής που εδώ και χρόνια στήνεται με: περαιτέρω αύξηση του διαχρονικά διογκωμένου προϋπολογισμού των ενόπλων δυνάμεων (3,32 δισ. ευρώ για το 2019), ενίσχυση των περιφερειακών συμμαχιών και κοινές στρατιωτικές ασκήσεις με τα στρατοκρατούμενα κράτη του Ισραήλ και της Αιγύπτου, δαπανηρές αναβαθμίσεις των F-16 και παραγγελίες νέων φρεγατών για το πολεμικό ναυτικό, εντατικότερη στρατιωτικοποίηση για τις ΑΟΖ σε Κύπρο και Αιγαίο, με διασφάλιση εμπορικών συμφωνιών με ενεργειακούς κολοσσούς (TOTAL, MOBILκτλ). Ταυτόχρονα, αναβαθμίζεται ο ρόλος του ελληνικού κράτους στον ΝΑΤΟϊκό μηχανισμό (ΝΑΤΟϊκά drones στη Λάρισα, εγκατάσταση πυρηνικών στον Άραξο, μαχητικά αεροσκάφη και πολεμικά ελικόπτερα στο Άκτιο και το Στεφανοβίκειο, εγκατάσταση της Frontex στο Τυμπάκι της Κρήτης, ΝΑΤΟϊκό λιμάνι στην Αλεξανδρούπολη, ενίσχυση της βάση της Σούδας κ.ά.)  Παράλληλα, το ελληνικό κράτος αποτελεί το προκεχωρημένο φυλάκιο της «Ευρώπης Φρούριο», διεξάγοντας έναν αιματηρό πόλεμο κατά των μεταναστριών/ων στα σύνορα του Έβρου και στο Αιγαίο, στα στρατόπεδα και τα κέντρα «φιλοξενίας», στα κρατητήρια αστυνομικών τμημάτων, στους δρόμους των πόλεων: είτε γιατί οι ζωές και οι τόποι τους λεηλατήθηκαν από τον πόλεμο είτε γιατί λεηλατήθηκαν από την ειρήνη του καπιταλιστικού κόσμου.

Το δίπολο περί «αγνού» πατριωτισμού και «ακραίου» εθνικισμού είναι ψευδεπίγραφο καθώς και τα δύο χρησιμοποιούνται από την κυρίαρχη αφήγηση για να ενισχυθεί η εθνική συνείδηση, προκειμένου να αποκρυφτούν οι ταξικοί, ρατσιστικοί και έμφυλοι διαχωρισμοί και ιεραρχήσεις. Από το σχολείο και την εκκλησία, μέχρι τα ΜΜΕ και τον στρατό, από τα πρώτα βήματά μας επιχειρούν να μας εμποτίσουν με το εθνικιστικό δηλητήριο. Κάθε κράτος  επιδιώκει να δημιουργήσει στο φαντασιακό των υπηκόων του μια «κοινών συμφερόντων εθνική κοινότητα» την οποία οφείλουμε να υπερασπιζόμαστε. Γιατί είναι απαραίτητη ώστε να αποσιωπούνται οι μορφές καταπίεσης και εκμετάλλευσης και να αφομοιώνονται τα ριζοσπαστικά κινήματα. Και γιατί χωρίς μια  εθνική (και άρα διαταξική) συνείδηση δεν θα ήταν δυνατή η πολιτική συγκρότηση σε εθνικά κράτη, ούτε η νομιμοποίηση και εδραίωση των νέων ολοκληρωτισμών, μέσω της επέκτασης του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης και της στρατιωτικοποίησης των κοινωνιών, με τρόπο που να συμβαδίζει με τις ανάγκες του καπιταλισμού.

Η αριστερή διαχείριση ενισχύει την εθνική αφήγηση. Ήδη από το 2015, ο ΣΥΡΙΖΑ προτάσσει την ταύτιση των εθνικών και ταξικών συμφερόντων με την εθνικιστική προμετωπίδα του «αριστερού πατριωτισμού». Οι περιβόητες διαπραγματεύσεις με τους δανειστές και το δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015 αποτέλεσαν βασικό μηχανισμό εθνικοποίησης συνειδήσεων, επιβεβαίωση της ανάθεσης στους κρατικούς διαχειριστές  και μετατροπής κινημάτων σε συνοδοιπόρους των κρατικών πολιτικών στο όνομα της «μάχης ενάντια στους ξένους δανειστές για τη διάσωση της εθνικής οικονομίας και την αποκατάσταση της εθνικής υπερηφάνειας και αξιοπρέπειας».

Ο «αριστερός πατριωτισμός» και ο «δεξιός εθνικισμός» είναι όψεις της κυρίαρχης αφήγησης που έχει επιβληθεί: του έθνους-κράτους ως μοναδικής δυνατότητας κοινωνικής συγκρότησης. Του έθνους-κράτους που στη μεγάλη του αγκαλιά θα χωρέσουν όλες εκείνες οι ανταγωνιστικές σχέσεις, οι συγκρούσεις ανάμεσα στους καταπιεστές και τους καταπιεζόμενους/ες, τους εκμεταλλευτές και τους εκμεταλλευόμενους/ες, για να μπορεί διαρκώς  η «κανονικότητα» να θριαμβεύει.  Δολοφονίες στα σύνορα,  στρατόπεδα συγκέντρωσης, εντατικοποίηση της μισθωτής σκλαβιάς και της τρομοκρατίας της ανεργίας, αποκλεισμός/τιμωρία κάθε άλλης ταυτότητας που «ντροπιάζει» την αρρενωπότητα του έθνους, έλεγχος και καταστολή όλων αυτών που θα ονομαστούν περιττοί/ές (μετανάστες/τριες, τοξικοεξαρτημένοι/ες, άστεγοι/ες κτλ), καταστολή όλων αυτών που στέκονται απέναντι σε αυτήν την «κανονικότητα» της ταξικής και κοινωνικής ειρήνης, που δεν θα φάνε το κουτόχορτο των «κοινωνικών και εθνικών συμβολαίων». Είτε αριστερός είτε δεξιός, ο πατριωτισμός στρώνει το έδαφος και συμβάλλει στην προώθηση του κοινωνικού εκφασισμού και της αιματοβαμμένης εθνικής ενότητας. Τα παραδείγματα των σχολείων στα οποία πραγματοποιήθηκαν καταλήψεις με εθνικιστικό περιεχόμενο, των φασιστικών πογκρόμ στην Κόνιτσα και τα Βίλια, της άρνησης των γονιών να στείλουν τα παιδιά τους σε σχολείο της Σάμου, στο οποίο θα παρακολουθούσαν μαθήματα παιδιά μεταναστών είναι χαρακτηριστικά φαινόμενα της περιόδου.

Το ξέσπασμα της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης και τα απολύτως υλικά αποτελέσματα που είχε για τις δυτικές κοινωνίες συνέβαλαν στη γιγάντωση του εθνικισμού, ο οποίος αποτελεί δοκιμασμένο εργαλείο διαχείρισης τέτοιων κρίσεων και ταυτόχρονα αντίβαρο σε μια πιθανή συνολική αμφισβήτηση του κρατικού-καπιταλιστικού οικοδομήματος. Αποτελεί βασικό κομμάτι του παγκόσμιου παζλ, το οποίο συνθέτουν στρατιωτικές επεμβάσεις, οικονομικές επενδύσεις, συμμαχίες και ανταγωνισμοί μεταξύ κρατών και μπλοκ εξουσίας. Η επανεμφάνιση του στρατού στις δυτικές μητροπόλεις και η στρατιωτικοποίηση της αστυνομίας, ο  μιλιταρισμός ως κοινωνική μορφή οργάνωσης, οι χιλιάδες νεκροί, εκτοπισμένοι και έγκλειστοι μετανάστες και μετανάστριες μάς θυμίζουν ότι η «ειρήνη» των κυρίαρχων είναι η συνέχεια του πολέμου τους με άλλα μέσα. Η εμφάνιση «εξωτερικών εχθρών» και η απειλή ενός πολέμου, χρησιμοποιείται για την τρομοκράτηση της κοινωνίας και τη συσπείρωση και σύνταξή της γύρω από το κράτος. Αποτελεί μια τεχνική κοινωνικού ελέγχου, συνήθως όταν η εξυπηρέτηση των συμφερόντων των κυρίαρχων, πολιτικά και οικονομικά, προκαλεί ή πρόκειται να προκαλέσει έντονες αναταραχές στο εσωτερικό ενός κράτους.

Και, ναι μεν, ο «πόλεμος» διαφέρει ως προς την υλικότητα της στρατιωτικής σύγκρουσης και των θυμάτων από την «ειρήνη», αλλά είναι σε αυτήν την «ειρήνη» που βαθαίνουν και οξύνονται οι σχέσεις ιεραρχίας, πειθαρχίας, ανισότητας, εκμετάλλευσης, καταπίεσης και επιβολής διαχωρισμών. Οι σχέσεις, δηλαδή, που κάνουν δυσδιάκριτα τα όρια μεταξύ της «ειρήνης» και του «πολέμου» ώστε να συνεχίσουν να διαιωνίζονται απρόσκοπτα η ιεραρχία, η επιβολή, τα προνόμια και η αύξηση του πλούτου των κυρίαρχων και η διαρκής εξαθλίωση και υποτίμηση της ζωής των «από κάτω».

Για τους καταπιεσμένους/ες και τους εκμεταλλευόμενους/ες αυτού του κόσμου δεν αποτελεί λύση η εθνική συστράτευση, ούτε η επιλογή κάποιου επίδοξου «εθνοσωτήρα» δεξιού ή αριστερού. Δεν αποτελεί λύση η ανάθεση, η ψήφος και η συμμετοχή σε εκλογικές διαδικασίες και ψευτοδιλήμματα. Απέναντι στην εχθρότητα, την αλληλοεξόντωση, τον ανταγωνισμό μεταξύ των καταπιεσμένων, μοναδική διέξοδο αποτελεί ο αγώνας για την συνολική καταστροφή του κόσμου της εξουσίας, της εκμετάλλευσης και της υποταγής. Να σταθούμε ο ένας δίπλα στην άλλη, να οργανωθούμε μέσα από οριζόντιες, αντιιεραρχικές, αυτοοργανωμένες διαδικασίες και να παλέψουμε για την καταστροφή του κράτους, του καπιταλισμού, της πατριαρχίας.

Κανένα έθνος δεν μας ενώνει, κανένα όνομα δεν μας χωρίζει

Σύγκρουση με κράτος, αφεντικά, φασίστες

Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας

Αγώνας για την κοινωνική επανάσταση, την κοινωνική απελευθέρωση

Πορεία Σάββατο 20 Απριλίου, Μοναστηράκι, 12μμ

Αναρχικές συλλογικότητες, στέκια, καταλήψεις, συντρόφισσες, σύντροφοι

 

No comments yet

Για την ακύρωση της ομιλίας του Βελόπουλου στον Υμηττό

Posted on by parekura

Την Πέμπτη 28/3 στις 18:00, στο παλαιό δημαρχείο Υμηττού είχε προγραμματιστεί προεκλογική εκδήλωση του κόμματος της “Ελληνικής Λύσης” με ομιλητή τον αρχηγό της Κυριάκο Βελόπουλο. Σημείωνεται ότι μέσα σε διάστημα 4 μηνών η αίθουσα αυτή έχει παραχωρηθεί, με ευθύνη του δημάρχου Δάφνης-Υμηττού Μ. Σταυριανουδάκη, 3 φορές για εκδήλωσεις εθνικιστικών και ακροδεξιών μορφωμάτων. Και στις 3 περιπτώσεις βρήκαν τον αγωνιζόμενο κόσμο απέναντί τους ακυρώνοντας και σαμποτάροντας αυτές τις εκδηλώσεις.

Η “Ελληνική Λύση” είναι ένα ακροδεξιό κόμμα με ανοιχτά εθνικιστικές, ρατσιστικές και ομοφοβικές θέσεις που δηλώνει πίστη στις ειδικές δυνάμεις και την αστυνομία. Ο Βελόπουλος είναι μια καρικατούρα πολιτικού, πρώην στέλεχος/βουλευτής του ΛΑΟΣ, τηλεπωλητής στα πρότυπα του Γεωργιάδη και γενικά άλλος ένας λαοπλάνος καραγκιόζης που λόγω του πανηγυριού που λέγεται εκλογές και του θάρρους που πήρε όλος ο πατριωτικός οχετός με το Μακεδονικό βγήκε παγανιά να μαζέψει ψήφους και να διαδώσει τις ξενοφοβικές και σκοταδιστικές ιδέες του.

Μαθαίνοντας για την μάζωξη τους, η δική μας απάντηση, αναρχικών & αντιφασιστών/αντιφασιστριών από εγχειρήματα των νότιων & ανατολικών καθώς και άλλων συντροφισσών/συντρόφων ήταν άμεση, αποφασίζοντας να προβούμε σε κατάληψη του δημαρχείου και της αίθουσας κάποιες ώρες πριν ώστε να αποτρέψουμε την διεξαγωγή της εκδήλωσης. Οι Βελόπουλοι έχοντας πάρει το μάθημα τους σε Αγία Παρασκευή και Νίκαια όπου οι εκεί αντιφασίστες/στριες απέτρεψαν τις ομιλίες τους, είχαν πιάσει την αίθουσα από το πρωί ενώ είχαν καλέσει και την αστυνομία για προστασία. Έτσι στις 3 η ώρα, βρήκαμε κλεισμένα μέσα στην αίθουσα λίγα στελέχη και μερικούς μπράβους ενώ με την εμφανισή μας διμοιρίες ΜΑΤ κατεύθασαν ώστε να τους προστατεύσουν.

Παρά την εξέλιξη αυτή (οι φασίστες κλειδωμένοι μέσα με διμοιρία μπλε να τους φυλάει και την πράσινη να καραδοκεί) εμείναμε στην απόφασή μας να ακυρώσουμε την εκδήλωση τους σε δημοτικό χώρο και δημόσια να πραγματοποιηθεί μόνο η αντιφασιστική/αντιεθνικιστική συγκέντρωση από τον κόσμο του αγώνα. Έτσι προβήκαμε σε κατάληψη του κεντρικού χώρου του δημαρχείου (όπου το μάθημα του παιδικού σταθμού εκεί συνεχίστηκε απρόσκοπτα), βάλαμε μικροφωνική, ανοίξαμε πανό, μοιράσαμε κείμενα στους περαστικούς και τους εργαζόμενους του δήμου και πετάξαμε τρικάκια.

Οι μπάτσοι είχαν εντολές να προστατέψουν την εκδήλωση και να βάλουν τον κόσμο από την πλαινή πόρτα της αίθουσας όπως και έγινε τηρώντας την ομόφωνη απόφαση του δήμου να δωθεί ο χώρος. Η παρουσία μας στον χώρο της εκδήλωσης έγινε πιο πιεστική ενώ αριθμητικά είχαμε φτάσει τα 90-100 άτομα δηλώνοντας ότι δεν θα φύγουμε αν δεν φύγουν οι φασίστες, αναγκάζοντας τον δήμαρχο να πάρει πίσω την άδεια διεξαγωγής της εκδήλωσης. Παρόλαυτα ο Βελόπουλος, τα αρχιστελέχη, οι μπράβοι, 20 γραφικά χουντογερόντια και μερικοί ΜΑΤατζήδες(!) κάτσαν για 15 λεπτά σε μια αίθουσα χωρίς φως και μικροφωνική για να βγάλουν τα απαραίτητα βίντεο, φωτογραφίες και να φωνάξουν “τι είμαστε; ΕΛΛΗΝΕΣ!” ενώ η διμοιρία έξω από τον χώρο προκαλούσε συνεχώς τους/τις αντιφασίστες/αντιφασίστριες. Τελικά το σόου έληξε βεβιασμένα στις 18 παρά 5 πριν την επίσημη έναρξη του, με τους παρευρισκομένους να φυγαδεύονται από την πίσω πλευρά του δημαρχείου με την συνοδεία των μπάτσων και αντιφασιστικών συνθημάτων και γιουχαρισμάτων.

Στην συνέχεια και αφού διασφαλίσαμε ότι η αίθουσα κλειδώθηκε και η εκδήλωση ακυρώθηκε επιστρέψαμε στο κατειλημμένο δημαρχείο και αποφασίσαμε να κινηθούμε σε μορφή διαδήλωσης στη γειτονιά του Υμηττού κάνοντας σαφές πως στις γειτονιές μας δεν θα δώσουμε σπιθαμή δημόσιου χώρου και λόγου σε φασίστες, εθνικιστές, ρατσιστές.

Οι γειτονιές μας είναι και θα παραμείνουν αντιφασιστικές

Ούτε στον Υμηττό ούτε και πουθενά – τσακίστε τους φασίστες σε κάθε γειτονιά

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΕΣ/ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΕΣ

ΑΝΑΡΧΙΚΕΣ/ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ

από τα νότια και ανατολικά

Υ.Γ. Εδώ και χρόνια, ζούμε, κατοικούμε και αγωνιζόμαστε σ’αυτές τις περιοχές και όλοι και όλες γνωρίζουν τα πρόσωπά μας. Απλώς δεν είμαστε τηλεμαϊντανοί σαν το Βελόπουλο ούτε κομματικές προσωπικότητες που ζητάν ψήφους για να βγαίνουμε φωτό. Έχουμε κρατήσει και εμείς ενθύμια από τους μπράβους του Βελόπουλου που θα φροντίσουμε να αξιοποιήσουμε για την δική μας αυτοάμυνα και όχι για την δική τους προβολή. Θα παραμείνουμε άσημοι, παρόλα αυτά προσηλωμένοι/ες στο στόχο μας.

No comments yet