Ζούμε σε σκοτεινούς καιρούς – Αντιφασιστικό κείμενο για όσους/ες κυκλοφορούν σε αυτές τις γειτονιές

Τις μέρες αυτές μοιράζεται στις γειτονιές μας το παρακάτω κείμενο:
Εδώ σε pdf

 

 

Ζούμε σε σκοτεινούς καιρούς…

Αντιφασιστικό κείμενο για όσους/ες κυκλοφορούν σ’ αυτές τις γειτονιές.

Εν μέσω παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, οι ανισότητες αυξάνονται και η εκμετάλλευση των φτωχών από τους πλούσιους εντείνεται. Στην προσπάθεια του καπιταλιστικού συστήματος να διατηρήσει την σταθερότητα του, η αστική δημοκρατία αποσπά την συναίνεση της πλειοψηφίας με διάφορους τρόπους ( εκλογές, δημοψηφίσματα, Μ.Μ.Ε. ) και όταν αυτοί αποτυγχάνουν, καταφεύγει στον φασισμό. Ο φασισμός ορατός ή αόρατος εγγυάται τάξη, ασφάλεια και συνέχιση του συστήματος. Δημοκρατία και φασισμός πάνε χέρι χέρι. Στην Ευρώπη, ακροδεξιοί σχηματισμοί διεκδικούν την εκλογική νίκη, σχηματίζουν κυβερνήσεις συνεργασίας και διαμορφώνουν την πολιτική ατζέντα. Στην Τουρκία, μέσω δημοψηφίσματος, ένας δικτάτορας νομιμοποιείται. Στην Αμερική ο ρατσιστής Τραμπ έδωσε σαφές μήνυμα κυριαρχίας απέναντι σε κάθε εκμεταλλευόμενο και κάθε καταπιεζόμενη ομάδα που διεκδικεί και αγωνίζεται.

Οι διακρατικοί ανταγωνισμοί, το θρησκευτικό μείγμα της περιοχής και φυσικά οι συνεχείς επεμβάσεις των ισχυρών κρατών στην Ανατολή, για οικονομικά – γεωπολιτικά συμφέροντα, έχουν βάλει τις ρίζες για τις έκρυθμες καταστάσεις στην περιοχή. Οι ανακατατάξεις που δημιουργήθηκαν από τις εξεγέρσεις του 2011 ( αραβική άνοιξη ) και μετά , έδωσαν ξανά την ευκαιρία στην Δύση να επέμβει. Με πάτημα τον θρησκευτικό φανατισμό , που είχε ως κύριο εκφραστή του, τον ISIS, τα δυτικά κράτη βρήκαν την ευκαιρία, καλλιεργώντας την Ισλαμοφοβία, να αναδείξουν έναν νέο εχθρό της κοινωνίας και να αποπροσανατολίσουν ακόμα περισσότερο την κοινή γνώμη. Παράλληλα με πρόσχημα την τρομοκρατία, αποσπούν την συναίνεση για την συνέχιση των πολεμικών επιχειρήσεων ενώ η περιστολή των ελευθεριών στο εσωτερικό τους συνεχίζεται. Αόρατοι εχθροί εφευρίσκονται, ιδεολογήματα βρίσκουν έδαφος. «Κάθε μουσουλμάνος είναι εν δυνάμει τρομοκράτης, οι μετανάστες είναι ο εχθρός της δύσης». Φράχτες υψώνονται, στρατόπεδα ανοίγουν. Ο σύγχρονος ολοκληρωτισμός είναι εδώ.

Στην Ελλάδα οι φασίστες δεν διαφέρουν από τους ξένους ομοϊδεάτες τους. Αναδύθηκαν εν μέσω κρίσης. Εχθρεύονται την ελευθερία και κάθετι διαφορετικό. Ονειρεύονται μεγάλη Ελλάδα, περιορισμό των ελευθεριών, την βρίσκουν με καθαρές φυλές και η ισλαμοποίηση είναι λέξη κλειδί στην ρητορική τους. Η Χ.Α. πλέον έχει εδραιωθεί στη βουλή και οι εμετικές τους θέσεις βρίσκονται στην καθημερινή πολιτική ατζέντα. Μετά τη δολοφονία του Π.Φύσσα, τα μέλη της, ως γνήσιοι “αντισυστημικοί” εθνικιστές αποκηρύξαν την οργάνωση στα δικαστήρια, ενώ τα υψηλόβαθμα στελέχη χρήζουν ευνοϊκής μεταχείρισης της «δικαιοσύνης». Η θέση τους είναι στο πλάι των αφεντικών κάνοντας την βρώμικη δουλειά (πχ τρομοκράτηση και έλεγχος των εργατών μεταναστών, των συνδικαλιστών και όποιον η αστική δημοκρατία βρίσκει επικίνδυνο για την σταθερότητα της) αλλά όταν πάνε να αυτονομηθούν τους συμμαζεύουν. Παρόλαυτα, το αντιφασιστικό κίνημα έδωσε και δίνει αγώνες τσακίζοντας τους στον δρόμο και αποδομώντας την γελοία προπαγάνδα τους στον δημόσιο λόγο.

Η Χρυσή Αυγή δεν ήρθε από τον ουρανό αλλά πάτησε πάνω σε εθνικιστικές και ρατσιστικές αντιλήψεις που προϋπήρχαν διάχυτες στην ελληνική κοινωνία. Η φαινομενική ευημερία απέτρεπε την οργανωμένη εκδήλωση τους, αλλά συντηρούσε θύλακες στα μεγάλα κόμματα ή σε μικρές παρακρατικές οργανώσεις. Βέβαια σε στιγμές “εθνικής ανάτασης” (Euro2004) ή ανάγκης διατήρησης μιας υπάρχουσας πραγματικότητας ( φραουλοχώραφα Μανωλάδας ) ο φασισμός ερχόταν στο προσκήνιο με τη μορφή λιντσαρίσματος και πογκρόμ μέσα σε ένα κλίμα σιωπής/αποδοχής. Η σημερινή διαρκής επίθεση κράτους και κεφαλαίου μέσω των μνημονίων συνοδεύεται από στρατιωτική διαχείριση των προσφύγων/μεταναστών ( επιχείρηση Ξένιος Δίας, 2012 ) και ατζέντες με ακροδεξιά χαρακτηριστικά από όλα τα κόμματα. Είναι μια εποχή που η ρατσιστική/εθνικιστική προπαγάνδα έχει βρει ρίζωμα σε ευρύτερα κομμάτια της κοινωνίας. Αρκεί να δούμε τους διάφορους «αγανακτισμένους γονείς» ( όχι απαραίτητα χρυσαυγίτες ) να απαγορεύουν σε προσφυγόπουλα να μπουν στα σχολεία ( Ωραιόκαστρο – Πέραμα ), τους κατοίκους της Χίου να κάνουν πορείες ενάντια στους πρόσφυγες και άλλους να μαζεύονται στα γραφεία του Σώρρα και να ακούνε συνωμοσιολογίες ψεκασμένες με εθνικιστική σκόνη. Παράλληλα νέα μέτρα περνάνε, η υποβάθμιση των ζωών μας συνεχίζεται και δεν ανοίγει μύτη.

Βέβαια, σε αυτό το κλίμα συναίνεσης και ήττας υπάρχουν κάποιοι/ες που στέκονται αλληλέγυοι/ες και συνεχίζουν να δίνουν απαντήσεις μαζί με μετανάστες/στριες
Για όλους αυτούς τους λόγους δεν μασάμε το παραμύθι και είμαστε σε ετοιμότητα να δώσουμε αντιφασιστικές απαντήσεις. Σε ρατσιστές στο λεωφορείο, Ελληναράδες συμμαθητές και καθηγητές του «δεν χωράμε όλοι». Ο φασισμός τσακίζεται συλλογικά και ατομικά στον δρόμο, στις πλατείες, στα σχολεία, στις ιδέες, στις κοινωνικές μας σχέσεις. Εχθρός του φασισμού είναι οι ιδέες της ελευθερίας και της ισότητας, η συλλογικοποίηση μας ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπίεση, ανεξαρτήτως εθνικότητας, φύλου, σεξουαλικών επιλογών και σωματικής διάπλασης. Ο πόλεμος ενάντια στον φασισμό είναι συνολικός ενάντια σε ότι τον θρέφει και τον συντηρεί. είναι ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΦΑΣΙΣΤΕΣ.

ΖΟΥΜΕ ΜΑΖΙ, ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ ΜΑΖΙ,

ΝΤΟΠΙΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΤΣΑΚΙΖΟΥΜΕ NΑΖΙ.

ΟΙ ΛΕΥΚΕΣ ΝΥΧΤΕΣ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΑΥΡΕΣ ΝΥΧΤΕΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ (κείμενο που μοιράζεται στις γειτονιές μας)

 Απέναντι στα σχέδια των τοπικών αφεντικών για την εξάπλωση της πραγματοποίησης Λευκής Νύχτας και στις γειτονιές του Ελληνικού και της Αργυρούπολης, αυτές τις μέρες μοιράζεται χέρι με χέρι το παρακάτω κείμενο σε εργαζόμενους/ες σε εμπορικά καταστήματα και περαστικούς:

Εδώ σε pdf

       ΟΙ ΛΕΥΚΕΣ ΝΥΧΤΕΣ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΑΥΡΕΣ ΝΥΧΤΕΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ

Στις 19 Οκτωβρίου, μετά από κάλεσμα του Δ.Σ. του εμπορικού και επαγγελματικού Συλλόγου Ελληνικού – Αργυρούπολης πραγματοποιήθηκε συνέλευση, όπου ένα από τα κύρια θέματα της ήταν η διεξαγωγή «Λευκής Νύχτας» στην περιοχή. Στην προαναφερθείσα ολιγομελή συνέλευση, αν και υπήρξαν αντιδράσεις, το ΔΣ δεν κατέληξε σε απόφαση, αλλά με κύριο επιχείρημα την βελτίωση της «ψυχολογίας των καταναλωτών», επέμεινε έντονα στη πρόταση του*. Η «κακή ψυχολογία» είναι επιχείρημα που χρησιμοποιείται κατά κόρον από αφεντικά και ΜΜΕ για την δικαιολόγιση της υποβάθμισης του βιωτικού μας επιπέδου, που συντελείται από τους ίδιους. Όμως, όλοι και όλες εμείς, εργαζομένοι που δουλεύουμε 12ώρα, άνεργοι χωρίς δυνατότητα κάλυψης των αναγκών μας,  απολυμένοι που μας χρωστάνε αποζημιώσεις και δεδουλευμένα, φοιτητές που δουλεύουμε part-time χωρίς ένσημα δεν μας ενδιαφέρει η ανύψωση της καταναλωτικής ψυχολογίας αλλά ο χρόνος και τα χρήματα για να ζήσουμε.

Η «Λευκή Νύχτα» είναι μια γιορτή των αφεντικών. Μόνο που για τους εργαζόμενους στον κλάδο του εμπορίου δεν είναι γιορτή. Είναι η εντατικοποίηση της εργασίας τους προς όφελος των αφεντικών και η παράλληλη καταστρατήγηση των δικαιωμάτων τους. Εκείνη τη νύχτα, οι εργαζόμενοι θα αναγκαστούν να δουλέψουν με παράταση του ωραρίου τους, αλλά φυσικά δεν θα μοιραστούν τα κέρδη, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις το καθεστώς απληρωσιάς θα συνεχιστεί. Βέβαια, ακόμα και στην περίπτωση των αφεντικών χωρίς εργαζομένους (αυτοαπασχολούμενοι), η συμμετοχή τους στη «Λευκή Νύχτα» συμβάλει στην κανονικοποίηση της ελαστικοποίησης των ωραρίων. Σε αυτή τη συντονισμένη προτροπή για κατανάλωση και την «ευκαιρία για διασκέδαση» μέσω αυτής, οι εργαζόμενοι δεν θα διασκεδάσουν μαζί με τους καταναλωτές. Οι επίδοξοι καταναλωτές εκείνης της νύχτας το ελάχιστο που έχουν να κάνουν  είναι να σαμποτάρουν αυτή τη γιορτή και να σκεφτούν ως εργαζόμενοι, που στον ίδιο ή σε κάποιον άλλον κλάδο δέχονται παρόμοια επίθεση στα εναπομείναντα δικαιώματα τους.

Η λευκή νύχτα όπως και η προσπάθεια για κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, εντάσσονται σε ένα συνολικότερο σχέδιο αποδιάρθρωσης των εργασιακών σχέσεων με την εντατικοποίηση της εργασίας, την ελαστικοποίηση του ωραρίου, τους μισθούς πείνας, τις απολύσεις την απλήρωτη/μαύρη εργασία, τις ανύπαρκτες συλλογικές συμβάσεις και την εργοδοτική ασυδοσία να είναι ο κανόνας. Και όλα αυτά ενώ ήδη ετοιμάζεται ο νέος γύρος επίθεσης στον κόσμο της εργασίας, με περαιτέρω μείωση του κατώτατου μισθού, την εισαγωγή  του «υποκατώτατου» για τους νεοεισερχόμενους, την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων και την σύνδεση του ύψους του μισθού με την κατάσταση της οικονομίας/επιχείρησης. Όλα τα παραπάνω τα οποία συνθέτουν τον σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα, μέσα σε αυτά και οι «λευκές νύχτες», δεν πρέπει να παγιωθούν σαν μια κανονικότητα και να συμβάλλουν στην περαιτέρω κατάργηση των εργασιακών κεκτημένων και στην εξαθλίωση των ζωών μας.

Σε αντίστοιχες προσπάθειες των εμπορικών συλλόγων και των δημοτικών αρχών για διεξαγωγή «Λευκής Νύχτας» (Μαρούσι, Ίλιον, Ν. Σμύρνη, Γλυφάδα και αλλού) σωματεία/συλλογικότητες εργαζομένων, συνελεύσεις γειτονιών, πολιτικές ομάδες και εργαζόμενοι/ες μπλόκαραν με δυναμικές κινητοποιήσεις, παρεμβάσεις και αποκλεισμούς καταστημάτων την πραγματοποίηση αυτής της φιέστας. Το πιο κοντινό παράδειγμα, είναι τον Δεκέμβρη του 2015 όταν ο Εμπορικός Σύλλογος σε συνεργασία με τον δήμο Γλυφάδας διοργάνωσαν, βράδυ Σαββάτου, την «Κόκκινη Νύχτα» σε μια περίοδο καταναλωτικής μανίας και εντατικοποιημένης εργασιακής εκμετάλλευσης. Εκεί, μαζί με το Συντονιστικό ενάντια στην Κατάργηση της Κυριακάτικης Αργίας που βάζει φραγμούς εδώ και 3 χρόνια στις ορέξεις των αφεντικών για απελευθέρωση των ωραρίων, πολιτικές συλλογικότητες και συνελέυσεις γειτονιών, σταθήκαμε εμπόδιο στα σχέδια των αφεντικών πραγματοποιώντας εργατική διαδήλωση, ενημερώνοντας εργαζομένους και καταναλωτές και μπλοκάροντας τα μεγαλύτερα καταστήματα. Για μας οι αγώνες ενάντια στις Λευκές και Κόκκινες Νύχτες και τη κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, είναι κομμάτι του συνολικότερου αγώνα ενάντια στην ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων.

Στις γειτονιές που ζούμε και δρούμε, στεκόμαστε ενάντια σε όσους στοχεύουν στην περεταίρω υποτίμηση των εργασιακών δικαιωμάτων και των ζωών μας. Την απάντηση σε αυτό τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό, την δίνουμε με συλλογικές διεκδικήσεις από τα κάτω, ταξική αλληλεγγύη, συλλογική αντίσταση και κοινότητες αγώνα μέσα και έξω από τους χώρους δουλειάς. Τα συμφέροντα των αφεντικών είναι αντιφατικά προς τα συμφέροντα των εργαζομένων και χρέος μας είναι η υπεράσπιση της τάξης μας.

Το μήνυμά μας προς το Δ.Σ του Εμπορικού Συλλόγου Ελληνικού-Αργυρούπολης είναι ένα.
Αν τολμήσουν να πραγματώσουν την «Λευκή Νύχτα» στις γειτονιές μας, θα μας βρουν απεναντι τους.
                                
                                    ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΒΑΖΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ,
                                       ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΚΑΙ ΝΥΧΤΕΣ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΚΛΕΙΣΤΑ

*Ακόμα κι αν η συνέλευση των αφεντικών  δεν πάρει απόφαση για τη διεξαγωγή της «Λευκής Νύχτας» με το ‘’νόμιμο’’ τρόπο, είμαστε σίγουροι πως θα σπρώξουν τη διεξαγωγή της με κάθε μέσο.

Νοέμβριος 2016

Ενημέρωση για την κατάληψη του δημαρχείου Ελληνικού-Αργυρούπολης [Τρίτη 12 Ιούλη]

ADSC_0304-005Σήμερα το πρωί από τις 8.30 π.μ., πραγματοποιήθηκε κατάληψη του δημαρχείου Ελληνικού-Αργυρούπολης από τον Συντονισμό Αναρχικών Κοινοτήτων Αγώνα Νότιας-Ανατολικής Αθήνας και από συντρόφους/ισσες. Η κατάληψη αποτέλεσε άλλη μια κίνηση έμπρακτης αντίστασης με τα συμφέροντα κράτους-κεφαλαίου τα οποία υπηρετούνται κατά γράμμα από τον δήμαρχο Κωνσταντάτο σε όλα τα επίπεδα: από τις πλάτες που βάζει για το ξεπούλημα του Ελληνικού στο αφεντικότου, Λάτση, μέχρι την προσπάθειά του να σχηματίσει ρατσιστική επιτροπή και να καλλιεργήσει την ξενοφοβία και τον κανιβαλισμό στις γειτονιές των νοτίων προαστίων με αιχμή την λειτουργία στρατοπέδου φιλοξενίας στην έκταση του Ελληνικού (στην οποία και ο ίδιος είχε συναινέσει μετά από συμφωνία με τον υπ.Μετανάστευσης, Μουζάλα).

Οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες που συμμετείχαμε στην κατάληψη αναρτήσαμε ενημερωτικά πανό, στήσαμε μικροφωνική διαβάζοντας το κείμενο της κατάληψης και μοιράσαμε κείμενα στους περίοικους ενημερώνοντάς τους. Λίγη ώρα μετά την έναρξη της κατάληψης και με δεδομένη την πλήρη έλλειψη εντάσεων με τους εργαζόμενους του Δήμου οι οποίοι διέκοψαν τις εργασίες τους, όπως και τους ζητήθηκε, ο δήμαρχος Κωσταντάτος και η κουστωδία του προσπάθησαν να εισβάλλουν στο δημαρχείο με τη βία. Δήμαρχος, δημοτικοί σύμβουλοι και μερικοί παρατρεχάμενοι απείλησαν, προσπάθησαν να κατεβάσουν και να σκίσουν τα πανό μας και μας προκαλούσαν λεκτικά με χυδαίο τρόπο. Βέβαια, δεν μας κάνει εντύπωση ούτε ο «πολιτισμός» τους ούτε και το πόσο σκύλιασαν βλέποντας μια συγκροτημένη πολιτική κίνηση που αποκάλυπτε το πραγματικό ποιόν και το ρόλο τους, ως τσιράκια του κράτους και του κεφαλαίου, ως μακρύ χέρι του Λάτση και της κυβέρνησης. Η αποφασιστικότητα των συντρόφων και των συντροφισσών τους έκοψε τη φόρα και έτσι κάλεσαν τα ΜΑΤ σε μια ύστατη αν και αναμενόμενη αντίδραση.

Η κατάληψη έληξε αφού εστάλησαν και όλα τα ενημερωτικά mail και fax από το κατειλημμένο έδαφος του δημαρχείου. Ο κόσμος αποχώρησε συντεταγμένα με διαδήλωση μετά από 2 ώρες κατάληψης αφού ήρθε σε έμπρακτη αντιπαράθεση με τους συνεργάτες του Λάτση και όλους αυτούς που για χάρη των συμφερόντων του κεφαλαίου παίζουν πολιτικό-οικονομικά παιχνίδια πάνω στις λεηλατημένες ζωές ντόπιων και μεταναστών.

Παραθέτουμε το κείμενο της κατάληψης και φωτογραφίες

 

http://sakana.espivblogs.net/files/2016/07/keimeno_web.pdf

 


ADSC_0306-006

12_07_16_katalipsi_dimarxeio_ellinikou_argyroupolis_8

12_07_16_katalipsi_dimarxeio_ellinikou_argyroupolis_912_07_16_katalipsi_dimarxeio_ellinikou_argyroupolis_4

12_07_16_katalipsi_dimarxeio_ellinikou_argyroupolis_13

12_07_16_katalipsi_dimarxeio_ellinikou_argyroupolis_10

12_07_16_katalipsi_dimarxeio_ellinikou_argyroupolis_3

12_07_16_katalipsi_dimarxeio_ellinikou_argyroupolis_2 (1)

12_07_16_katalipsi_dimarxeio_ellinikou_argyroupolis_12

Συντονισμός αναρχικών κοινοτήτων αγώνα Νότιας-Ανατολικής Αθήνας

Σύντροφοι/συντρόφισσες

Κείμενο για την ρατσιστική επιτροπή κατοίκων σε Ελληνικό-Αργυρούπολη από Συλλογικότητες/Αλληλέγγυους των Νοτίων

Κείμενο που μοιράζεται, στις γειτονιές της Αργυρούπολης και του Ελληνικού μαζί με συλλογικότητες και άτομα από τη περιοχή
“Ρατσιστική επιτροπή

κατοίκων με τις

πλάτες του

δημάρχου;”

Με αφορμή το αλλοπρόσαλου περιεχομένου και πασπαλισμένο με

μπόλικη ρατσιστική ρητορική κείμενο, που βρέθηκε πάνω στα

αυτοκίνητα πολλών κατοίκων της περιοχής, το Σάββατο 28/5, θέλουμε να

βάλουμε κάποια πράγματα στη θέση τους.

Η υποτιθέμενη επιτροπή πολιτών είναι ένα φτηνό τρικ του δήμαρχου Ελληνικού-Αργυρούπολης Κωσταντάτου, για να δηλώσει με τη μάσκα του «αγανακτισμένου κατοίκου», ότι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες πρέπει να εκδιωχτούν από τη περιοχή. Με αυτό τον τρόπο προσπαθεί να δώσει πάτημα στο δημόσιο λόγο και να τονώσει τις πιο συντηρητικές και ρατσιστικές αντιλήψεις, που υπάρχουν στις γειτονιές μας. Επίσης, με αυτό τον τρόπο, εκφράζει άγαρμπα και χοντροκομμένα, το πόσο τον καίει, αυτόν και το σινάφι του, η άμεση παράδοση του πρώην αεροδρομίου στον φίλο του, τον Λάτση. Τα λεφτά, που παίζονται στο πρώην αεροδρόμιο, είναι πολλά και διάφοροι «εργατικοί» και μοντέρνοι δήμαρχοι της περιοχής το έχουν καταλάβει παίζοντας μπάλα πάνω στις ζωές των κατατρεγμένων και των καταπιεσμένων.

Αρχικά προσπάθησαν να εκφράσουν δημόσια τον οχετό τους σε μαζέματα κατοίκων, εκκλησίες και δημοτικά συμβούλια, πάντα με έναν υποτιθέμενο ανθρωπιστικό και αντικυβερνητικό λόγο, αλλά δεν τους βγήκε, αφού βρήκαν εμπόδιο όλους και όλες εμάς. Στη συνέχεια χρησιμοποίησαν τα μεγάλα μέσα που διαθέτουν. Την συνεχή παρουσία στα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης αρκετές φορές αγκαλιά με επιφανή πολιτικά πρόσωπα, όπως ο Κυριακός Μητσοτάκης! Και εν τέλει το στήσιμο στα κρυφά μιας ανύπαρκτης επιτροπής κατοίκων, που έκανε μοίρασμα κειμένων μισθώνοντας ολόκληρο συνεργείο, για να καλέσει σε προστασία των γειτονιών από την απειλή των μεταναστών, να «χτίσει» άγαλμα στον Λάτση και να λασπολογήσει ενάντια στις τοπικές συλλογικότητες.

Γνωρίζουν, χωρίς να μπορούν να το χωνέψουν, ότι οι περιοχές αυτές χτίστηκαν από πρόσφυγες, που, όταν έφτασαν εδώ, δέχτηκαν παρόμοια συμπεριφορά από τους ντόπιους. Ο κοινωνικός κανιβαλισμός, που προωθείται σαν λύση για την μη υποβάθμιση της περιοχής, η έμμεση προτροπή για προστασία των γειτονιών από τους μετανάστες, για να μην αλλοιωθεί ο χαρακτήρας τους, και άλλες τέτοιες ιδέες χρυσαυγίτικης προέλευσης θα μείνουν μόνο στα μυαλά μιας γραφικής μειοψηφίας. Διαφορετικά θα μας βρουν απέναντι τους. Σε οποιαδήποτε προσπάθεια δημιουργίας αυτής της ρατσιστοεπιτροπής, αλλά και σε κάθε δημόσια έκφραση τέτοιων σκεπτικών από δημάρχους, παπάδες, φασισταριά, αγανακτισμένους κατοίκους οι απαντήσεις θα είναι ανάλογες.

Την ίδια στιγμή στο κέντρο «φιλοξενίας» του Ελληνικού επιβιώνουν σε άθλιες συνθήκες κάποιες χιλιάδες άνθρωποι. Ο υποσιτισμός, τα συσσωρευμένα σκουπίδια (λόγω..αμέλειας του δήμου;) και οι γενικότερες ελλείψεις συνθέτουν το σκηνικό της εξαθλίωσης. Όσο ο Σύριζα πουλάει φιλανθρωπία, διαχειρίζεται το μεταναστευτικό/προσφυγικό με όρους στρατιωτικοποίησης και απομόνωσης των ανθρώπων αυτών εκτός των κέντρων «φιλοξενίας» μεταναστών, οι συμφωνίες με ΕΕ, τα κλειστά σύνορα, οι βίαιες επαναπροωθήσεις και οι πνιγμοί είναι και αυτά κομμάτι του παζλ, που λέγεται μεταναστευτική πολιτική.  Ενάντια σε κάθε τέτοιου είδους διαχείριση εμείς από τη μεριά μας προτάσσουμε την έμπρακτη αδιαπραγμάτευτη αλληλεγγύη όντας μαζί με τους κατατρεγμένους του κόσμου αυτού είτε λέγονται πρόσφυγες, είτε οικονομικοί μετανάστες. Άλλωστε και στις 2 περιπτώσεις πρόκειται για εξαναγκαστική μετανάστευση με βίαιους όρους (πόλεμοι ή οικονομική εξαθλίωση) και δεν χωράει κανένας διαχωρισμός. Οι γειτονιές μας πρέπει να είναι ανοιχτές για την ομαλή ένταξη και την αρμονική συμβίωση ντόπιων-μεταναστών. Η δημιουργία κοινοτήτων αλληλεγγύης και οι από κοινού αγώνες είναι ο μόνος δρόμος για την ικανοποίηση των αναγκών μας, για την κατάκτηση της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας.

 

ΟΥΤΕ ΝΑ ΤΟ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ!

H αλληλεγγύη ανοίγει περάσματα αξιοπρέπειας, ανατροπής, ελευθερίας [αφίσα Συντονισμού Αναρχικών Κοινοτήτων Αγώνα νότιας-ανατολικής Αθήνας]

Αυτό το διάστημα κολλάμε στις γειτονιές μας την αφίσα του ΣΑΚΑΝΑ για την Αλληλεγγύη και το Μεταναστευτικό. Παράλληλα μοιράζουμε το δικό μας κείμενο για το θέμα
(εδώ)

metanastes_web

 

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΑΝΟΙΓΕΙ ΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ, ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

 

όταν γκρεμίζει σύνορα, φράχτες, «ανοικτά ή κλειστά» στρατόπεδα συγκέντρωσης, «κέντρα διαλογής και επαναπροώθησης»/ όταν αμφισβητεί την στρατιωτική διαχείριση ολόκληρων πληθυσμών και τον θεσμικό ρατσισμό που την υλοποιεί / όταν προτάσσει την ελεύθερη μετακίνηση των ξεριζωμένων αυτού του κόσμου ενάντια στις δολοφονικές επαναπροωθήσεις, στην πολεμική θωράκιση των συνόρων, στους κάθε λογής εθνικισμούς

 

όταν πολεμά τη πηγή των ξεριζωμών: τα γεωπολιτικά παιχνίδια, τις πολεμικές επεμβάσεις, τις business των μεγαλύτερων ή μικρότερων στρατοκρατών και τις φυλετικές-θρησκευτικές διενέξεις / όταν  προτάσσει την καταστροφή κάθε εθνικής ή υπερεθνικής στρατιωτικής-πολεμικής μηχανής που σκορπά τον θάνατο μέσα από «ανθρωπιστικές» επεμβάσεις και αντιτρομοκρατικές εκστρατείες / όταν κάνει πράξη την ενότητα και την αδελφοσύνη των λαών ενάντια στους πολιτικούς, οικονομικούς, θρησκευτικούς δυνάστες τους

 

όταν αντιστέκεται στην παρανομοποίηση των μεταναστών, στην άγρια εκμετάλλευση της μαύρης εργασίας εκατομμυρίων φτωχών ανά τον κόσμο και την δημιουργία εργατικών εφεδρειών για την παγκόσμια δικτατορία του κεφαλαίου/ όταν στέκεται πλάι στους αγώνες των αοράτων αυτής της κοινωνίας: στα εργασιακά κάτεργα, τα κέντρα κράτησης, τους δρόμους των μητροπόλεων. Στις Μανωλάδες, τις Αμυγδαλέζες, τους Άγιους Παντελεήμονες ανά τον κόσμο.

 

όταν πολεμά τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό της «πολιτισμένης Δύσης» και τα καθεστώτα έκτακτης ανάγκης της Ευρώπης-στρατοπέδου που στοχεύουν όσους αποκλίνουν ή περισσεύουν, κάθε λογής «εσωτερικούς εχθρούς» /όταν οξύνει τον κοινωνικό-ταξικό πόλεμο και πολεμά συνολικά την κρατική-καπιταλιστική βαρβαρότητα

 

όταν αποκαλύπτει την χυδαιότητα του κρατικού ανθρωπισμού και το άλλοθι της φιλανθρωπίας, τις business των ΜΚΟ και τον μαυραγοριτισμό / όταν στήνει αυτόνομες δομές φιλοξενίας και αλληλεγγύης και προτάσσει την αρμονική συμβίωση ντόπιων και μεταναστών, τους κοινούς αγώνες ενάντια στη φτώχεια, τον πόλεμο, τον ρατσισμό, την υλική/πνευματική/ συναισθηματική υποτίμησή μας  από κράτος και αφεντικά.

Με όπλο μας την αλληλεγγύη ενάντια στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό

Κείμενο που μοιράζεται στις γειτονιές μας με αφορμή την μεταφορά μεταναστών στο πρώην αεροδρομίου Ελληνικού και τις ρατσιστικές δηλώσεις δημάρχων των γύρω δήμων

Αλληλεγγύη_τοοπλο

Σε pdf

150826-150826-world-hungary-razor-wire-climb-1057a-jpg-1049_5488f76d80c387a78bdf32c3e8701353

 

Γιατί ο αγώνας της Sanaa Taleb (πρέπει να) είναι αγώνας όλων μας

Το κείμενο σε pdf

  ΓΙΑΤΙ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΗΣ TALEB
(πρέπει να)
ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΟΛΩΝ ΜΑΣ

Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι. Η μετανάστευση δεν είναι ούτε τουρισμός, ούτε προσπάθεια διάβρωσης της «ευρωπαϊκής συνοχής» από το Ισλάμ, ούτε αναζήτηση ευκαιριών για σπουδές και καριέρα. Είναι φαινόμενο σύμφυτο του καπιταλισμού και των θρησκειών. Της εκμετάλλευσης των φτωχών χωρών, των πολέμων εθνικών και εμφυλίων. Ανθρωποι από το Μαρόκο, τη Συρία, το Μπαγκλαντές, την Σομαλία και αλλού φεύγουν από τα σπίτια τους, ξοδεύουν την όποια περιουσία τους, ρισκάρουν τη ζωή τους και υπομένουν τη κρατική πολιτική, την εκμετάλλευση και το ρατσισμό επειδή είναι αναγκασμένοι να το κάνουν. Στο διάβα τους θα βρούνε φράκτες όπως αυτός του Έβρου γιατί τα ευρωπαϊκά κράτη και φυσικά η Ελλάδα πλέον έχουν οχυρωθεί στον εχθρό που λέγεται μετανάστης. Έτσι θα αναγκαστούν, για άλλη μια φορά, να πληρώσουν τα δουλεμπορικά κυκλώματα που όλα τα κράτη φυσικά και το ελληνικό τα πολεμάνε αλλά φαίνεται να είναι σε αγαστή συνεργασία μαζί τους και να πνιγούν μέσα στα κύματα μόνοι τους ή με τη βοήθεια του λιμενικού στο Φαρμακονήσι παλιότερα, κοντά στη Λέσβο πλέον. Αυτό είναι το πρώτο βήμα της λεγόμενης μεταναστευτικής πολιτικής η οποία ξετυλίγεται πλήρως όταν και αν φτάσουν στη στεριά. Εν  συνεχεία πραγματοποιείται διαχωρισμός προσφύγων και μεταναστών γιατί αν φεύγεις από τον πόλεμο στην Υεμένη ή τις άθλιες συνθήκες στην Αλγερία θα πρέπει να ονομάζεσαι «λαθρομετανάστης» και να επαναπροωθείσαι. Ο παραπάνω ψευδοδιαχωρισμός αποτελεί εργαλείο αποδοτικότερης διαχείρισης των μεταναστευτικών ροών από το κράτος που αυτομάτως μειώνει τον αριθμό αυτών που δικαιούνται τα ελάχιστα δικαιώματα (ίσως ελεύθερη διέλευση, ίσως κάποια έγγραφα) και αποκλείει τους υπόλοιπους. Παράλληλα αυτός ο αποκλεισμός για το ποιος αξίζει και ποιος όχι ανθρώπινη μεταχείριση και αλληλεγγύη αναπαράγεται μέσω ΜΜΕ και ΜΚΟ (οι κρατικοδίαιτοι φορείς αλληλεγγύης) στην ίδια την κοινωνία αλλά και από ένα κομμάτι του κινήματος που ηθελημένα ή μη εμμένει στον διαχωρισμό προσφυγικού-μεταναστευτικού.

Η μεταναστευτική πολιτική λοιπόν περιλαμβάνει ουρές σε κέντρα καταγραφής, κέντρα ταυτοποίησης, «hot spot» και ανοιχτά κέντρα «φιλοξενίας» (ανοιχτά στρατόπεδα κράτησης) ή διαμονή στο δρόμο μέχρι την συνέχιση του ταξιδιού, την παροχή άδειας παραμονής ή την βίαιη επιστροφή.  Τα σύνορα των Ευρωπαϊκών κρατών είναι άλλοτε κλειστά και άλλοτε μερικώς κλειστά (επιτρέπεται η διέλευση μόνο των προσφύγων) μια πολιτική που ιδεολογικά νομιμοποιήθηκε πλήρως από τις επιθέσεις στη Γαλλία, το ISIS και τη γενικότερη αντιμουσουλμανική προπαγάνδα. Στους φράκτες αντικατοπτρίζονται πλήρως οι εκάστοτε ανάγκες του κεφαλαίου για φτηνό εργατικό δυναμικό που εν τέλει αποτελούν τις κύριες αιτίες μαζί με την ποσόστωση που πολλοί μετανάστες αποκλείονται στην Ελλάδα. Ειδικά για τους πρόσφυγες και λόγω της βιαιότητας ενός πολέμου στον οποίο υποτίθεται οι δυτικοί είναι επικριτικοί εξαναγκάζεται να κάνει εκπτώσεις για να κρατήσει τα προσχήματα του ανθρωπιστικού προσωπείου (χωρίς να τους βοηθάει να εισέλθουν συντεταγμένα) παρότι εντέλει ακολουθεί παρόμοια τακτική όταν θεωρεί ότι δεν «χωράνε άλλοι». Τελικά όποιος/α παραμείνει στην Ελλάδα περιμένοντας άσυλο, χαρτιά ή απλά αποφεύγοντας να απελαθεί βιώνει μία συνθήκη εξαίρεσης, μια ασταθή κατάσταση μεταξύ νομιμότητας και παρανομίας κατά την οποία η εργασιακή εκμετάλλευση είναι ο κανόνας (η Μανωλάδα είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα) και η καταπίεση πολύμορφη (τράφικινγκ, μαφίες) με την αστυνομία και την απέλαση να παίζουν ρυθμιστικό ρόλο. Η απουσία χαρτιών είναι το εργαλείο για τη δημιουργία πειθαρχημένου εργατικού δυναμικού σε καθεστώς παρανομίας που δεν μπορεί να διεκδικήσει τίποτα παρά μόνο την επιβίωση του. Για εμάς η ελληνική μεταναστευτική κρατική πολιτική δεν είναι ελλιπής όπως λέγαν χρόνια τώρα ΜΜΕ και πολιτικοί αλλά δομικό κομμάτι ενός σύγχρονου ολοκληρωτισμού, ενός μόνιμου καθεστώτος έκτακτης ανάγκης που διαχειρίζεται κομμάτια του πληθυσμού που θεωρούνται ότι είναι επιβλαβή ως κατώτερα με τη συνεχή επιβολή βίας και εγκλεισμού.

Ένα τέτοιο χαρακτηριστικό παράδειγμα βρίσκεται στη γειτονιά μας. Ονομάζεται κέντρο κράτησης Ελληνικού και εδώ και κάποιο διάστημα είναι έγκλειστες σε αυτό γυναίκες μετανάστριες με ληγμένα ή καθόλου έγγραφα που ζουν σε αυτό το θεσμικό καθεστώς ημιπαρανομίας. Ο Σύριζα μέσα στη «φιλομεταναστευτική» προεκλογική ρητορεία του υποσχέθηκε μείωση του ανώτατου ορίου κράτησης από τους 18 στους 6 μήνες αλλά τελικά πράττει ανά περίπτωση με τρίμηνες παρατάσεις. Τα πρώην κρατητήρια νυν κέντρα κράτησης είναι ιδιότυπες φυλακές για μετανάστες, αφού οι όροι εγκλεισμού και οι συνθήκες διαβίωσης είναι παρόμοιες. Ο αριθμός και η σύνθεση των κρατουμένων δεν είναι σταθερός. Αλλες αφήνονται ελεύθερες μέχρι να τις ξαναπιάσουν με την ίδια κατηγορία (έλλειψη εγγράφων) και άλλες απελαύνονται βίαια. Μία από τις κρατούμενες, η Sanaa Taleb έχει μπει στον ένατο μήνα κράτησης. Αγωνίζεται μήνες τώρα για ανθρώπινες συνθήκες κράτησης και την ελευθερία της παρά τις διώξεις, τις απειλές και την βία που υπόκειται χρησιμοποιώντας κάθε διαθέσιμο μέσο: αιτήσεις αποφυλάκισης, καταγγελίες αλλά και το ίδιο της σώμα αφού συμμετείχε στη προγραμματισμένη αποχή συσσιτίου από τις 31/10 και δεν συναίνεσε στη προσπάθεια της βίαιης απέλασης της κάποιες μέρες μετά ενώ συμμετείχε και στην διήμερη απεργία πείνας όλων των κρατουμένων στις 14/12. Η Taleb βιώνει όλη την εκδικητικότητα του ελληνικού κράτους και της αριστερής διαχείρισης του που εφαρμόζει ένα αναβαθμισμένο νομικό οπλοστάσιο που δεν αφήνει περιθώρια στους μετανάστες να διεκδικήσουν την ελεύθερη παραμονή τους στη χώρα. Αφού υιοθέτησε και κινηματικά μέσα από κοινού με τις συγκρατούμενες της η κράτηση της παρατάθηκε, οι αιτήσεις της απορρίφθηκαν χωρίς αιτιολογία και πλέον οδηγείται σε απέλαση γιατί ύψωσε τη φωνή της σε ενάντια σε ένα καθεστώς που τη θέλει αόρατη και πειθήνια, σε μία συνθήκη που δεν διανοείται οι εργάτριες μετανάστριες να αντιδρούν στην αδικία αλλά μόνο να δέχονται ποσότητες βίας, καταπίεσης, εγκλεισμού και κρατικοδίαιτης φιλανθρωπίας. Τελικά η Taleb οδηγείται σε δίκη επειδή αντιστάθηκε στη βίαιη απέλαση της.  Όλο αυτό τα διάστημα η συνέλευση των «Αλληλέγγυων κρατουμένων στα νότια» και αρκετοί αλληλέγγυες και αλληλέγγυοι από τη γύρω περιοχή, την Αθήνα και άλλες πόλεις βρίσκονται δίπλα στην Taleb και στις υπόλοιπες μετανάστριες στον αγώνα τους για βελτίωση των συνθηκών μέχρι την κατάργηση των κέντρων κράτησης.

Είναι απαραίτητο όλοι και όλες να δείξουμε έμπρακτη ταξική αλληλεγγύη στην αγωνιζόμενη μετανάστρια Sanaa Taleb γιατί ο αγώνας για την ελευθερία της είναι και αγώνας όλων των μεταναστών/στριών ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπίεση και αποτελεί ένα μικρό παράδειγμα για τους μελλοντικούς κοινούς αγώνες ντόπιων και μεταναστών. Είναι απαραίτητο αυτός ο αγώνας να συνδεθεί με το ευρύτερο μεταναστευτικό ζήτημα, τη διαχείριση του από το κράτος και τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες ενάντια στον νέο σύγχρονο ολοκληρωτισμό. Είναι απαραίτητο να σταθούμε μαζί με τους μετανάστες και τους πρόσφυγες ενδυναμώνοντας τους αγώνες τους όχι μέσω φιλανθρωπίας από θέση ισχύος αλλά ισότιμα μέσα από αυτοοργανωμένες δομές που είναι ανταγωνιστικές στις προσταγές των κρατών και του κεφαλαίου. Ενάντια σε κράτη, πολέμους, θρησκείες, σύνορα, στρατόπεδα συγκέντρωσης και κρατικές πολιτικές υποτίμησης.

 

ΠΟΡΕΙΑ, ΣΑΒΒΑΤΟ 23/1, 12:00, ΠΛΑΤΕΙΑ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΗ TALEB, ΤΡΙΤΗ 26/1, 9:00, ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ

 *ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ SANAA TALEB*
*ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΚΡΑΤΗΣΗΣ*

*ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΧΑΡΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ*

 

Κόκκινη νύχτα για τα αφεντικά, μαύρη νύχτα για τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες

Κόκκινη νύχτα για τα αφεντικά
μαύρη νύχτα για τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες

Το Σάββατο 19 Δεκεμβρίου η Δημοτική αρχή Γλυφάδας σε συνεργασία με τον Εμπορικό Σύλλογο διοργανώνουν την λεγόμενη «κόκκινη νύχτα».[*] Την μέρα αυτή τα καταστήματα της Γλυφάδας θα παραμείνουν ανοιχτά ως τα μεσάνυχτα ενώ παράλληλα θα πραγματοποιηθούν διάφορα events με συναυλίες, περιπλανώμενους αγιοβασίληδες, πυροτεχνήματα κλπ. Η «κόκκινη νύχτα», σύμφωνα με τους διοργανωτές της,  αποτελεί την έναρξη της εορταστικής περιόδου. Για τους εργαζόμενους αυτή έχει ξεκινήσει ήδη και περιλαμβάνει 24 συνεχόμενες μέρες ανοιχτά από τις 9:00 μέχρι τις 21:00 συμπεριλαμβανομένων των Κυριακών και εκτεταμένων ωραρίων τα Σάββατα.

Η «κόκκινη νύχτα» (μα δεν ακούγεται αστείο;) παρουσιάζεται ως γιορτή, ως κατάλληλη ευκαιρία για διασκέδαση και φυσικά κατανάλωση στο όνομα των χριστουγέννων. Μάλιστα, ανάλογες νύχτες υπό άλλους χρωματισμούς έχουν πραγματοποιηθεί το προηγούμενο διάστημα στο Ίλιον, στο Μαρούσι και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας. Το γεγονός αυτής της συντονισμένης προτροπής για κατανάλωση μέχρι τα μεσάνυχτα μας κάνει να συμπεράνουμε ότι εξυπηρετεί τα συμφέροντα κάποιων. Συγκεκριμένα των αφεντικών που βρίσκουν μια ευκαιρία να αυξήσουν λίγο ακόμα τον τζίρο τους προσελκύοντας καταναλωτές μεθυσμένους από το εορταστικό κλίμα και της δημοτικής αρχής που θα παρουσιάσει «έργο» και θα γίνει αρεστή στους δημότες για το «πόλεμο ενάντια στη μιζέρια της εποχής». Σίγουρα αυτή η παράταση του ωραρίου δεν θα είναι ωφέλιμη για τους εργαζόμενους οι οποίοι ούτε θα διασκεδάσουν με τους καταναλωτές, ούτε θα μοιραστούν τα κέρδη των εργοδοτών τους αλλά θα δουλέψουν παραπάνω σε μια ήδη πολύ πιεστική περίοδο και τα οφέλη τους θα είναι από ψίχουλα ως τίποτα αν αναλογιστούμε τους εργαζομένους που παραμένουν απλήρωτοι ή πληρώνονται κάθε «όποτε» με τους κατώτατους μισθούς πείνας. Να σημειώσουμε ότι ακόμα και αν ο μισθωτός πληρωνόταν κανονικά όλα αυτά τα έξτρα ωράρια, αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να γίνεται λάστιχο για τα χατίρια κανενός δήμου[†], αφεντικού ή καταναλωτή και να συμβάλει στην οριστική διάλυση κάθε εργασιακού του κεκτημένου.

Βέβαια αυτές οι εργάσιμες χρωματιστές νύχτες δεν προέκυψαν από τον ουρανό. Εντάσσονται σε ένα συνολικότερο σχέδιο αποδιάρθρωσης των εργασιακών σχέσεων που περιλαμβάνει εντατικοποίηση της εργασίας, μισθούς των 450 ευρώ, ελαστικά ωράρια (σύμφωνα με τις ανάγκες του εργοδότη πάντα), απλήρωτη εργασία για το καλό της επιχείρησης, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, απολύσεις, εργοδοτική τρομοκρατία και διάφορα άλλα τερτίπια όπως η σταδιακή κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, η εισαγωγή της έννοιας του ωφελούμενου[‡] αντί του εργαζόμενου, της εθελοντικής εργασίας (με πρόσχημα την εργασιακή εμπειρία) και άλλα πολλά. Όλα τα παραπάνω «πρέπει» να γίνουν κανονικότητα και να αποτελούν στην συνείδηση του κάθε εργαζόμενου αλλά και καταναλωτή (που ίσως είναι εργαζόμενος σε άλλο κλάδο) κάτι το φυσικό. Ειδικά όσον αφορά την απελευθέρωση των ωραρίων, η νομιμοποίηση στα μάτια των καταναλωτών είναι ένα από τα πιο σημαντικά εργαλεία στα χέρια κράτους και αφεντικών.  Μια τέτοια πραγματικότητα όμως με περισσότερη εκμετάλλευση, μπορεί να είναι «φυσική» μόνο για τους εκμεταλλευτές μας και όχι για τους εργαζόμενους σε εμπορικά καταστήματα και μη.[§]

Ειδικά τα τελευταία χρόνια, εν μέσω οικονομική κρίσης και μνημονίων η επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα αποτελεί μέρος της συνολικής επίθεσης από τη μεριά του κεφαλαίου στον κόσμο της εργασίας. Το βάρος της κρίσης φορτώνεται στους χαμηλόμισθους, στους συνταξιούχους, στους ανασφάλιστους, στους άνεργους, στο άμεσο και έμμεσο μισθό και όλα αυτά εις όνομα της ανταγωνιστικότητας της εθνικής οικονομίας με την προτροπή να βάλουμε πλάτη όλοι και όλες για να σώσουμε τη χώρα, την οικονομία κλπ. Και παράλληλα σε όσες περιπτώσεις υπήρξε αντίδραση η απάντηση της αστικής δημοκρατίας ήρθε με τη μορφή του καθεστώς εκτάκτου ανάγκης και με κύριους εκφραστές τα ΜΜΕ και την αστυνομία (απεργίες καθηγητών, διοικητικών, εργαζομένων μετρό κλπ). Σε αυτή τη συγκυρία η απάντηση μας θα είναι ανεπαρκής όσο βασιζόμαστε στους αριστερούς διαχειριστές του «κάτι θα αλλάξει» και αναθέτουμε τα ταξικά μας συμφέροντα στους ειδικούς της πολιτικής και του συνδικαλισμού. Σε όλες τις ξεπουλημένες γραφειοκρατίες οι οποίες ρίχνουν στάχτη στα μάτια του κόσμου για να ικανοποιήσουν κομματικά συμφέροντα.

Η απάντηση στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό που αναδύεται, με τις φιέστες, τους χαρούμενους εθελοντές, την απλήρωτη εργασία, τις εκδικητικές απολύσεις και τα εξαντλητικά ωράρια έρχεται μέσα από τη συνειδητοποίηση ότι εργαζόμενοι και εργοδότες δεν έχουμε τα ίδια συμφέροντα και δεν πρέπει να βάλουμε πλάτη για κανέναν.  Πλάτη πρέπει να βάλουμε όλες και όλοι οι εργαζόμενοι για να απαντήσουμε συλλογικοποιώντας τις αντιστάσεις μας στο χώρο εργασίας μας και έξω από αυτόν συμμετέχοντας στα πρωτοβάθμια σωματεία και τα σωματεία βάσης, δημιουργώντας συνελεύσεις και συλλογικότητες, βάζοντας αντιστάσεις και αντιδρώντας στις επιθέσεις και τις αδικίες των αφεντικών μέσα από κοινότητες αγώνα.[**] Όπως αυτοί οργανώνονται στους εμπορικούς συλλόγους τους για τα συμφέροντα τους έτσι και εμείς πρέπει να οργανωθούμε και να αντεπιτεθούμε. Ο κάθε αγώνας ενάντια στα εξοντωτικά ωράρια, στις κακές συνθήκες εργασίας, στην κατάργηση των εργατικών δικαιωμάτων, στην ελαστικοποίηση, στην απληρωσιά, στις απολύσεις, υπέρ της κυριακάτικης αργίας, είναι κομμάτι του συνολικού αγώνα προς υπεράσπιση των εργατικών συμφερόντων, του αγώνα ενάντια στην υποτίμηση των ζωών μας. Γιατί κάθε μερικός αγώνας με χαρακτηριστικά του την συλλογική διεκδίκηση από τα κάτω και τη δυνατότητα διασύνδεσης του με άλλους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες είναι αγώνας που αφορά όλη την εργατική τάξη και κάθε μερική νίκη αποτελεί και μία παρακαταθήκη για τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες εν γένει.

ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΔΗΜΟΥ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ
ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ, ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ ΜΑΣ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ
                                                                                        

 

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
ΣΑΒΒΑΤΟ 19/12, 18:00, ΠΛ.ΚΑΤΡΑΚΗ, ΓΛΥΦΑΔΑ

 

                                                                        

 

[*] Η συνεργασία αφεντικών και δήμου «διευκολύνεται» όταν τα μεν κατέχουν θέσεις εξουσίας στον δε. Στη περίπτωση μας η πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου Γλυφάδας, Άννυ Καύκα κατέχει και τη θέση της Αντιδημάρχου..

[†] Ή ευημερίας της τοπικής οικονομίας όπως προπαγανδίζουν οι έχοντες οφέλη από αυτού του τύπου της φιέστες.

[‡] Αναφερόμαστε στα προγράμματα Κοινοφελούς εργασίας στο δημόσιο και voucher στον ιδιωτικό τομέα που με δεξαμενή την τεράστια ανεργία δημιουργούν μια νέα κατηγορία εργαζόμενων, τους ωφελούμενους, χωρίς εργασιακά δικαιώματα, σταθερή εργασία, κανονική ασφάλιση και παράλληλα υποκαθιστούν μέρος των «κανονικών εργαζομένων». Στα voucher μάλιστα, η εργασία αυτή δεν στοιχίζει τίποτα στους εργοδότες αφού είναι πλήρως επιδοτούμενη από την ΕΕ. Τριπλός στόχος λοιπόν, ξελάσπωμα των αφεντικών, ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και ένα νέο εργασιακό πρότυπο για πιο πειθήνιους , φτηνούς και ευέλικτους εργαζομένους. 

[§] Όπως έλεγε και ένα σύνθημα αν ψωνίζεις κυριακές θα χρειαστεί να δουλέψεις κυριακές.

[**] Και για να μην μιλάμε στον αέρα χαρακτηριστικό παράδειγμα αγώνα που τρέχει και έχει βάλει φραγμούς στα σχέδια των αποπάνω αποτελεί ο αγώνας που δίνεται από τον «Συντονισμό ενάντια στη κατάργηση της Κυριακάτικης Αργίας» από εργαζόμενους/ες στο κλάδο του εμπορίου, ανέργους, σωματεία, συνελεύσεις γειτονιάς και συλλογικότητες.

 


 

Σε pdf
Κόκκινη νύχτα για τα αφεντικά